Ali Müttekî el-Hindî

Ali Müttekî hazretlerinin tam adı “Ali bin Abdülmelik Hüsâmeddîn bin Kâdı Hân el-Kâdirî eş-Şâzilî”dir. Lakabı, “Alâüddîn”dir. Müttekî diye meşhûrdur.
Bu mübarek zat 1566 (H.974) senesinde Hindistan’dan Mekke-i mükerremeye gitti. Sıhhati yerinde idi. Kendisini ziyârete gelenlere buyurdu ki:
-Şöyle bir kimse düşünün: Ölümü tatmış, ölümden sonraki şeyleri, başa gelecekleri görmüş, sonra Allahü teâlâ tekrar onu ikinci defâ dünyâya göndermeyi dilemiş ve göndermiş. Böyle bir kimse hiç ölümden gâfil olur mu? Ölümü hiç unutur mu? İşte bu fakîr de o kimse gibi ölümden gâfil ve unutmuş değilim...

“Gözlerim görmedi senden güzeli”
Bir süre sonra rahatsızlanan Ali Müttekî yanındakilere buyurdu ki:
-Ölüm ânında bende görülen sekerât, şuuru kaybetme ve şiddetli haller, kutubluğumun îcâbıdır. Bu haller, derecenin yükseltilmesi içindir. Şâyet vefât ânımda bende sekerât ve şiddet halleri görürseniz, hakkımdaki iyi îtikâdınız, inancınız azalmasın. Şehâdet parmağımızı zikir hareketine muvâfık olarak hareket ettiğini gördüğünüz zaman biliniz ki, rûhumuz henüz bedenimizdedir. Hareket kesilince rûhumuzun kabzolunduğunu biliniz!..
Vefâtına yakın, buyurduğu gibi onda cezbe, kendinden geçme halleri, hareketlerinde ve davranışlarında değişiklikler görüldü. Başı Abdülhak-ı Dehlevî’nin dizinde idi. Abdülhak Dehlevî’ye “Şâirin şiirini oku!” dedi. O mübarek de, onun hangi şiiri istediğini anlayıp; “Gözlerim hiç görmedi aslâ senden güzeli/Ne güneşi, ne ayı, ne periyi ne hûrîyi...” beyitini okudu.

İlâhî muhabbet sözleri!..
Bu sırada Ali Müttekî’yi bir hâl kapladı. Yüksek sesle; “Oku, oku!” buyurdu. Abdülhak Dehlevî birkaç defâ okudu. Ondan sevgi ve ilâhî muhabbet sözleri geliyordu. Vefâtı yaklaştığı vakit, yalnız şehâdet parmağı zikreder şekilde hareket ediyordu. Vücudunun diğer organlarında his ve hareket yoktu. 1567 (H.975) senesi bir seher vakti vefât etti. Mekke’deki Cennet-ül-Muallâ kabristanına defnedildi...