Âlimin, âbide olan üstünlüğü

Ebû Nasr Deylemî hazretleri Hadîs âlimidir. (Müsned-ül-firdevs) kitâbı meşhurdur. Kitabında yer alan hadis-i Şeriflerden bazıları:

Enes bin Mâlik şöyle rivâyet etmiştir: “Resûlullah (sallallahü aleyhi ve sellem) hastaları ziyâret eder, cenâzelerde bulunur, davetleri kabul eder, merkebe binerdi. Hayber’in fethi günü, yuları ip olan bir merkebe bindiğini gördüm.”

Ebû Ümâme el-Bâhilî’nin (radıyallahü anh) rivâyet ettiği bir hadîs-i şerîfte, Resûlullah efendimiz buyurdu ki: “Âlimin âbide olan üstünlüğü, benim sizin en aşağınıza olan üstünlüğüm gibidir.”

Abdullah İbni Abbâs’ın (radıyallahü anhümâ) rivâyet ettiği bir hadîs-i şerîfte Resûlullah efendimiz buyurdu ki: “İlim için yola çıkan, dönünceye kadar Allah yolundadır.”

Ebû Hüreyre’nin (radıyallahü anh); bildirdiği bir hadîs-i şerîfte Resûlullah efendimiz buyurdu ki: “Bildiği bir şey sorulup da onu gizleyen kimse, kıyâmet gününde ateşten bir gem ile gemlenir.”

Mu’âz bin Cebel (radıyallahü anh) şöyle rivâyet ediyor. “Resûlullaha îmân bakımından en üstün şeyin ne olduğunu suâl ettim. (Allah için sevmek, Allah için buğzetmek ve dilini Allahü teâlâyı anmak ile meşgûl etmektir) buyurdu. Daha nedir yâ Resûlallah? diye suâl ettiğimde de; (Kendin için istediğini, insanlar için de istemen. Kendin için hoş görmediğini, onlar için de hoş görmemendir) buyurdu."

Ebû Hüreyre (radıyallahü anh) şöyle anlatır: Resûlullah efendimiz; “Helak edici olan yedi şeyden çekininiz!” buyurdu. Eshâb-ı Kirâm (radıyallahü anhüm); “Yâ Resûlallah! Bu yedi şey nedir?” diye suâl ettiklerinde, Resulullah efendimiz şöyle buyurdu: 1) Allahü teâlâya şirk (ortak) koşmak. 2) Sihir. 3) Haklı olarak öldürülen müstesna, Allahü teâlânın katlini haram kıldığı bir kimseyi öldürmek. 4) Faiz yemek. 5) Yetim malı yemek. 6) Düşmana hücum sırasında harpten kaçmak. 7) Zinâdan uzak, namuslu olup, bunu hatırından bile geçirmeyen mümin kadınlara zinâ isnâd etmek.”

Abdullah bin Amr’ın (radıyallahü anh) rivâyet ettiği bir hadîs-i şerîfte Resûlullah efendimiz buyurdu ki: “Dört şey vardır, ki, (Bu dört şeyin hepsi birden) her kimde bulunursa, o kimse münâfık olur. Bir kimsede bunlardan biri bulunursa, onda da nifaktan bir huy vardır. Bunu terk etmedikçe, mümin-i kâmil olamaz. 1) Konuşurken yalan söyler. 2) Bir şey vadettiğinde, vaadinde durmaz (vaadinden döner). 3) Ahdettiğinde, ahdini bozar. 4) Muhasama (husûmet) ettiğinde haktan bâtıla meyleder.”