Eshâbım, ümmetim için sığınaktır

Atâ bin Sâib hazretleri Tabiînden meşhûr bir hadis âlimidir. Kûfelidir. 136 (m. 753) senesinde vefât etti. Rivayet ettiği bazı hadis-i şerifler:

Hazreti Ali (radıyallahü anh) Resûlullah Efendimizin (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurduğunu bildirdi: “Kim cünüplükten temizlenirken, kıl yeri kadar da olsa azıcık bir yeri yıkamazsa, Allahü teâlâ o kimseye veya yıkanmayan o yere Cehennemde çeşitli azaplar yapar.” Bu hadîs-i şerîfi naklettikten sonra Hazreti Ali (radıyallahü anh) şöyle derdi: “Resûlullah Efendimizden bu tehdidi işittikten sonra başımdaki saçlara düşmanımmış gibi muâmele ettim.”

Resûlullah buyurdu ki: “Yıldızlar gök ehli için sığınaktır. Ben Eshâbım için sığınağım. Eshâbım da ümmetim için sığınaktır. Hangisine uyarsanız, hidâyete kavuşursunuz. Eshâbıma dil uzatmayınız! Ümmetimden herhangi biri, Uhud Dağı kadar altın sadaka verse, Eshâbımın bir müd (azıcık) arpa sadakasına verilen sevâba kavuşamaz.”

Câbir bin Abdullah “radıyallahü anh” şöyle bildirmiştir: Resûlullah Kusvâ adlı devesi üzerinde hutbe îrâd ederken, şöyle buyurduğunu işitdim: “Ey insanlar! Size iki şey bırakıyorum. Allahü teâlânın kitâbını ve Ehl-i beytimi. Onlara yapışırsanız, dalâlete düşmezsiniz.”

Yine Resûlullah buyurdu ki: “Âl-i Muhammedi sevmek sırâttan geçmeye vesiledir.” Çünkü Resûlullah sırât üzerinde bulunacaktır.

Bir kadın Eshâb-ı kirâmdan bazılarının bulunduğu bir yere gelip, "Sa’îd bin Zeyd (radıyallahü anh) benim arsamı alıp, oraya binâ yaptı. Kendisine söyleyiniz yerimi versin. Yoksa Resûlullahın “sallallahü aleyhi ve sellem” mescidine gidip, onu şikâyet edeceğim" dedi. Eshâb-ı kirâm, kadının bu sözünü Sa’îd bin Zeyd’e söylediler. Sa’îd buyurdu ki: "Resûlullahtan işittim, buyurdu ki: (Bir kişi, hakkı olmadan bir karış yer alsa, Allahü teâlâ onu yedi kat yerden tard eder.) Sa’îd bin Zeyd kadının söylediklerini kendisine ileten sahâbiye, "o kadına söyle, hakkım dediği yeri alsın" dedi. Sonra o kadın için şöyle bedduâ etti: "Allahım! Eğer o kadın yalan söylüyor, bana iftirâ ediyorsa, onun gözünü görmez et! Gözleri görmez hâlde ölsün!" Bu sözleri o kadına ilettiler. Kadın, Sa’îd bin Zeyd’in evini yıkıp, kendisi için ev yapmaya başladı. Aradan çok geçmeden gözleri görmez oldu. Geceleri câriyesini uyandırır, onun elinden tutarak, istediği yere onunla giderdi. Bir gece hizmetçisini uyandıramadı. Yalnız başına dışarı çıktı. Bir kuyuya düştü. Sabâhleyin onu kuyuda ölü buldular...