Bu sayfayı yazdır
Devrin valisi Haccâc bin Yusuf, yakın adamlarından birini on kişi ile birlikte Sa’îd bin Cübeyr’i çağırmaya gönderdi. Onu getirmeye giderlerken, bir râhibin kilisesine vardılar. O râhibden Sa’îd bin Cübeyr’i sordular. Râhib onlara yol gösterdi. Gidip, Sa’îd bin Cübeyr’i “radıyallahü anh” secdede buldular. Selâm verdiler. Başını secdeden kaldırdı ve nemâzını bitirip, selâmlarını aldı. “Haccâc seni çağırıyor”, dediler. Allahü teâlâya hamd ve senâda bulundu, Resûlullaha “sallallahü aleyhi ve sellem” tehıyyât okudu. Sonra onlarla birlikte Haccâc’ın yanına gitmek üzere yola çıktı...
“Gâliba kaçmak istiyorsun?”
Dahâ önce görüştükleri râhibin kilisesinin bulunduğu yere vardılar. Râhib onlara, kilisenin çevresinde aslanlar, vahşî keçiler ve yırtıcı hayvanlar bulunduğunu, yukarı çıkmalarını söyledi. Sa’îd bin Cübeyr “radıyallahü anh” kiliseye çıkmadı. Râhib ona, “gâliba kaçmak istiyorsun?”, dedi. “Hâyır, kaçmak istemiyorum. Ben müşriklerin bulunduğu yere aslâ girmek istemem”, dedi. Râhib, “vahşi hayvanlar seni parçalar” deyince, “Allahü teâlâ beni onların şerrinden korumağa kâdirdir”, dedi. Râhib o on kişiye, “ondan bir söz ve ahid alınız” deyince de, “ben Rabbime söz verdim, sabâha kadar buradan gitmem”, dedi. Râhib diğerlerine, “siz yukarı çıkınız ve yaylarınızı hâzırlayınız. Bu gece bu sâlih kulu yırtıcı hayvânlardan koruyunuz”, dedi...
Geceleyin baktılar ki, Sa’îd bin Cübeyr’in yanına bir vahşî hayvan yaklaştı. Kendini ona sürdü ve sonra ayrılıp gitti. Geride bir yerde durdu. Sonra ona bir aslan yaklaştı. Ona sürtündü ve bir şey yapmadan o da ayrılıp gitti...
Bu hâli gören râhib sabâhleyin Sa’îd bin Cübeyr’in “radıyallahü anh” yanına giderek, İslam dîni hakkında bilgi aldı ve Resûlullahın “sallallahü aleyhi ve sellem” sünnetlerini sordu ve Müslümân oldu...
Başı kesilince bile...
Sa’îd bin Cübeyr “radıyallahü anh” Haccâc tarafından şehîd edilmeden önce son olarak şöyle duâ etti:
“Yâ Rabbî! Benden sonra Haccâc’ı başka bir kimsenin katline musallat eyleme!”
Bu duâdan sonra Haccâc onbeş gün kadar yaşadı. Haccâc bu son onbeş gün içinde, her gün, “benim Sa’îd bin Cübeyr ile ne işim vardı. Yatağıma her yattığımda, ayağımdan tutup çekiyor” derdi.
Sa’îd bin Cübeyr’in “radıyallahü teâlâ anh” boynunu vurup, şehîd ettiklerinde, başı yere düştü. İki kere yüksek sesle, bir kere de hafîf sesle “Lâ ilâhe illallah” dedi.
Toplam Görüntülenme: 2038
Yayın tarihi: Salı, 10 Ocak 2006