Beş yüz senelik ibadetin karşılığı!

Resûlullah (sallallahü aleyhi ve sellem) Efendimiz bir gün buyurdular ki: “Cibril-i Emin bana geldi ve şöyle dedi: Yâ Resulallah! Seni hak olarak gönderen Allahü tealaya yemin olsun ki, bizler şöyle bir hadiseye şahit olduk. Önceki ümmetler içinde bir kul vardı. Allahü tealaya bir adada beş yüz sene ibadet etti. Allahü teala o adada onun için tatlı bir su çıkardı, bir de nar ağacı yarattı. Ağaç her gece bir nar veriyordu; o da su ve nar ile gıdalanıyordu. Böylece ibadetine devam ediyordu...

SON NEFESİNİ SECDEDE VERDİ!..
Bu kulun eceli yaklaşınca Allahü tealaya ruhunu secde hâlinde alması için dua etti. Allahü teala da duasını kabul buyurdu. Bizler yeryüzüne inince ona uğruyorduk. Ruhu kabzedildikten sonra göğe yükseldiğimizde ilâhî ilimde bu kulun kıyametteki hâlini şöyle bulduk. O, Aziz ve Celil olan Allah’ın huzurunda durdurulur. Allahü teala meleklerine;
“Kulumu rahmetimle cennete koyun!” der. Kul ise;
“Ya Rabbi, beni amelimin karşılığı olarak cennetine koy!” der.
O zaman Allahü teala meleklerine;
“Bu kuluma verdiğim nimetlerle yaptığı ibadetleri bir ölçün” diye emreder. Melekler ölçerler, kulun yaptığı beş yüz senelik ibadet ancak gözünün görme nimetine karşılık gelir. Bunun üzerine Allahü teala, meleklerine;
“Verdiğim nimetlere karşı şükretmeyen bu kulu ateşe atın!” diye emreder; melekler kulu ateşe doğru götürürken kul hemen;
“Ya Rabbi! Beni rahmetinle cennetine koy!” diye yalvarır. Allahü teala, meleklerine;
“Onu geri getirin” emrini verir. Kul ilâhî huzura getirilir. Allahü teala;
“Ey kulum, sen hiçbir şey değilken seni kim yarattı?” diye sorar. Kul;
“Sen yarattın ya Rabbi!” der. Allahü teala;
“Bu senin amelinle mi, yoksa benim rahmetimle mi oldu?” diye sorar. Kul;
“Benden değil, senin rahmetinle oldu!” diye cevap verir. Allahü teala;
“Sana beş yüz sene ibadet etme kuvvetini kim verdi?” diye sorar. Kul;
“Sen verdin ya Rabbi!” der. Allahü teala, diğer bütün nimetleri kimin verdiğini sorar. Kul;
“Sen verdin ya Rabbi!” der. Allahü teala;

“NİHAYET BUNU ANLADIN!”
“Nihayet bunu anladın, seni de rahmetimle cennetime koyuyorum. Ey meleklerim! Bunu rahmetimle cennete koyun. Ey kulum sen bundan önce güzel bir kuldun” buyurur ve onu cennetine koyar. Sonra Cibril aleyhisselam dedi ki:
“Yâ Resulallah! Gördüğün gibi her şey ancak Allahü tealanın rahmetiyle olmaktadır.”