Molla Resûl Arvâsî

Molla Resûl Arvâsî hazretleri, Van evliyasındandır. Soyu Peygamber efendimize ulaşır. Zamânında ilim ve irfân beldesi olan Van’ın Müküs kasabasının Arvas köyünde yaşadı. Doğum târihi bilinmemektedir.
Molla Resûl Arvâsî hazretleri çok âlim yetiştirdi. Talebelerinden daha sonra evliyânın büyüklerinden Seyyid Fehim hazretlerine hocalık yapacak olan Molla Resûl Sıbkî, Molla Yahyâ Muzîrî, Molla Halil Si’ridî, Molla Fakîh Tayran gibi büyük zâtlar yetişti. Bunları insanları irşâd için çeşitli yerlere gönderdi. Molla Resûl hazretlerinin küçük birâderi olan Seyyid Sıbgatullah Arvâsî hazretleri de yüksek ilim ve mârifet sâhibi bir zât olup, Seyyid Tâhâ-i Hakkârî ve Seyyid Salih hazretlerinin halifesi idi.
Molla Resûl Arvâsî hazretleri on dokuzuncu yüzyılın başında vefât etti. Arvas’ta medfûndur. Vefatından kısa bir zaman önce buyurdu ki:

“Mezheb sâhibi müctehidlerden, büyük âlim Süfyân-ı Sevrî buyuruyor ki: ‘Bu zamânda mal, insanın silâhıdır.’ Yani, insan cânını, sıhhatini, dînini ve şerefini mal ile korur. Medîne-i münevverenin yedi büyük âliminden biri olan Sa’îd bin Müseyyib buyuruyor ki: ‘Borçlarını ödemek için ve ırzını, nâmûsunu korumak için ve ölünce, geride kalanlara mîrâs bırakmak için mal kazanmayan kimse, hayırsızdır.’ Yanî kendine ve cemiyete zararlıdır. Büyük âlim ibni Cevzî buyurdu ki: ‘İyi niyyet ile mal kazanmak, mal kazanmamaktan iyidir...
Malı ve dünyâlığı kötüleyen haberler de çoktur. Fakat, bu haberler, malı, dünyâlığı değil, bunların zararlı kullanılmasını kötülemektedir. Meselâ, insanın azmasına, Allahü teâlâyı unutturmasına, ibâdete mâni olmasına sebep olan mal zararlıdır. Ölümü ve ölümden sonrasını unutturan mal da zararlıdır. Bu zararlar çok kimselerde kendini göstermektedir. Bu zararlardan kurtulan az olduğundan, malı kötüleyen haberler çok olmuştur.

MAL, BÜYÜK NİMETTİR
Görülüyor ki, mal, birbirine zıt iki şeye sebeptir. Hayır ve şer. Hayra, iyiliğe sebep olduğu için medhedilmiş, şerre, kötülüğe sebep olduğu için de kötülenmiştir.
Malın büyük bir ni’met olduğu anlaşıldı. Malı isrâf, Allahü teâlânın ni’metini hakîr görmek, ni’mete kıymet vermemek, ni’meti elden kaçırmak, kısaca küfrân-ı ni’met etmek, ya’nî şükretmemek olur. Bu ise, ni’met verenin düşman mu’âmelesi yapmasına, azarlamasına ve azâb etmesine sebeb olacak büyük bir suçtur...”