Saçaklı Şeyh

Saçaklı Şeyh hazretleri, Gaziantep velîlerinden olup, asıl ismi Ebûbekir’dir. Maraş’ta doğdu. Doğum târihi belli değildir. İlk tahsîlini doğduğu yerde yaptı. Şeyh Abdülganî Nablüsî’den hadîs, tefsîr ve tasavvuf ilmi öğrendi ve icâzet aldı. Tahsîlini tamamladıktan sonra memleketine döndü ve talebe yetiştirmeye başladı. Antep ile Maraş arasındaki bir yolculuğu sırasında 1732 (H.1145) senesinde vefât etti. Her iki şehir halkı arasında cenâzenin kendi şehirlerine defnedilmesi husûsunda ihtilaf çıktı. İşin uzamaması için bir hakem tâyin edildi. Hakem; “Cenâze hangi şehre yakınsa oraya defnedilmesi uygundur” deyince, cenâzenin her iki şehre olan uzaklığı ölçüldü. Antep’e daha yakın olduğu anlaşılınca, Antep mezarlığına defnedildi.

Saçaklı Şeyh hazretleri, vefatından kısa bir zaman önce buyurdu ki:

Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” buyurdu ki: (Alışverişte kolaylık gösterenlere, Allahü teâlâ, her işinde kolaylık gösterir). İhsânın en büyüğü, en kıymetlisi, fakîrlere veresiye vermektir. Parası, malı olmayanın borcunu uzatmak, zâten vâcibdir. İhsân değil, adl ve vazîfedir. Fakat, malı olup da, ziyân ile satmadıkça veyâ muhtâç olduğu bir şeyi satmadıkça, ödeyemeyecek bir hâlde olanların ödemesine zamân vermek ihsândır ve büyük sadakadır. Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” buyurdu ki: (Kıyâmette bir kimseyi hesâba çekerler ki, çok günâh işlemiş, hiç iyilik yapmamış. Sen dünyâda hiç iyilik yapmadın mı? derler. Hayır, yalnız çırağıma, (Fakîr olan borçluları sıkıştırma! Ne zamân ellerine geçerse, o zamân vermelerini söyle. İstediklerini yine ver. Boş çevirme!) derdim. Allahü teâlâ (Ey kulum! Bugün sen fakîr, muhtaçsın! Sen dünyâda benim kullarıma acıdığın gibi, bugün biz de sana acırız) buyurarak onu afv eder...

HER GÜN SADAKA SEVABI

Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki: (Bir Müslümâna, Allah rızâsı için ödünç veren kimseye, her gün için sadaka sevâbı verilir. Fakîrden, alacağını çabuk istemeyene, her gün için malın hepsini sadaka vermiş gibi sevâb verilir).

Büyüklerimizden öyle kimseler vardı ki, borcun getirilmesini arzû etmezdi. Her gün, o malı sadaka vermiş gibi sevâb kazanmayı tercîh ederlerdi. Bir hadîs-i şerîfte buyuruldu ki: (Sadaka verilen her dirhem için on sevap, ödünç verilen her dirhem için ise, onsekiz sevap vardır. Çünkü, borç, ihtiyâcı olana verilir. Sadaka belki, ihtiyâcı olmayanın eline düşebilir.)