Şâfiî Fıkıh âlimi Hüseyin Bin Ahmed
İbn-i Hanbeli onun vefâtından sonra gördüğü bir kerâmetini şöyle anlattı:
"Ben, Hüseyin bin Ahmed ile birlikte hacca gitmiştim. Mekke-i mükerremeye vardıktan sonra, Arafat'ta vakfeye durmuştuk. Beni yanına çağırıp; 'Ben ömrümün sonuna geldim. Bu mübârek topraklardan gitmek istemiyorum. Sana vasiyetlerimi bildireyim' buyurdu. Az zaman sonra da vefât etti. Lâkin o sene Mekke-i mükerremede çok su sıkıntısı vardı. Onun cenâzesini yıkamak için suyu nereden bulurum diye düşünürken, yanıma yüksek sesle konuşan birisi geldi ve; 'Hüseyin bin Ahmed vefât mı etti?' dedi. Ben; 'Evet' deyince; 'Neden bu kadar düşünceli duruyorsun?' diye sordu. Ben; 'Yalnızım ve su sıkıntısı da var. Onun techiz ve tekfinini yalnız nasıl yaparım ve gasli için suyu nereden bulurum?' dedim. O zaman bana; 'Sen burada bekle ve ayrılma' deyip gitti...
RÜYASINA GİRİP TEŞEKKÜR ETTİ!
Aradan biraz zaman geçince, bir de baktım, o kimse, ellerinde birer testi su ve kefen bulunan bir toplulukla berâber geldi. Yanıma gelir gelmez hazretin cenâzesini yıkamaya başladılar. Yakın bir kabristana kabrini kazıp, berâberce defnettik. Bana hepsi tâziyede bulunup yanımdan ayrıldılar. Onların kim olduklarını ve nereden geldiklerini bilmiyordum...
Birkaç gece sonra, Hüseyin bin Ahmed hazretlerini rüyâmda beyaz elbiseler içinde, bağ ve bahçeler arasında sevinçli bir şekilde gördüm. Bana; 'Allahü teâlânın rahmeti senin üzerine olsun. Sen beni sâlih kimselerle birlikte çok güzel techiz ve tekfin ettin' buyurdu..."