bizim Için Af Dileyesin
Hazret-i Ali "radıyallahü anh" şöyle bildirmiştir:
Resûlullah "sallallahü aleyhi ve sellem" vefât edince, gâibden bir nidâ geldi. Şöyle diyordu:
"Esselâmü aleyküm yâ ehle beyt-i Resûlillah ve rahmetullahi ve berekâtühû! Her nefs ölümü tadacaktır. Ecrinizi kıyâmet gününde bulursunuz..."
Resûlullahın "sallallahü aleyhi ve sellem" vefât haberini, mü'ezzini Abdüllah bin Zeyd, bahçesinde bulunduğu bir sırada aldı. Hemen;
"Yâ Rabbi benim gözlerimi görmez eyle!" diye duâ etti. Duâsı kabûl edilip, gözleri görmez oldu.
"Niçin böyle duâ ettin?" diye sorduklarında;
"Dünyânın lezzeti görmektedir. İstedim ki, gözlerim Muhammed aleyhisselâmın vefâtından sonra kimsenin yüzünü görmekle lezzetlenmesin!.."
Yine, Emir-ül-mü'minin Ali "kerremallahü vecheh" şöyle anlatmıştır:
"BİZ NEFSİMİZE ZULMETTİK!"
Resûlullahı defnettikten sonra, bir köylü geldi. Kendini kabr-i şerifin üzerine bıraktı. Topraklarını başına saçtı.
"Yâ Resûlallah! "sallallahü aleyhi ve sellem" Emir buyurdun, emrine itâ'at ettik. Allahü teâlâ sana Kur'ân-ı kerimi gönderdi. Biz de senden kabûl ettik. O Kur'ân-ı kerimden bir âyet-i kerimede Allahü teâlâ [Nisâ sûresi 64'üncü âyetinde meâlen] (Nefslerine zulmedenler, sana gelip, Allahü teâlâdan afv dilerse ve Resûlüm de, onlar için afv dilerse, Allahü teâlâyı, tövbeleri kabûl edici ve merhamet edici bulurlar) buyurmaktadır. Biz kendi nefsimize zulmettik. Şimdi bizim için af dileyesin diye geldik" dedi. O ânda kabr-i şeriften;
"Afv ettiler" diye bir ses işitildi. Köylü bu sesi işitince "Allah" diye nida etti ve düştü. Baktılar ki, ruhunu teslim etmiş!..