İbn-i Ârif Hazretleri

-Beni kopar! Ben filan hastalığa iyi gelirim. Filanca hastalığın şifâsı bendedir, demekteydi. Bu hâle hayret ettim. Geri dönüp durumu hocama anlattım. Bana;
-Biz seni böyle diyesin diye mi terbiye ettik. Allahü teâlâ takdir etmedikçe, hiçbir şey sana fayda ve zarar veremez. Sana fayda veririz diyen otların ve ağaçların sana bir faydası oldu mu? buyurdu.
-Efendim! Tövbe ettim, dedim. Devâm ederek;
-Hak teâlâ seni imtihan etmiştir. Ben sana Allahü teâlânın yolunu gösterdim. Seni O'ndan başkasına ısmarlamadım. Eğer gerçekten tövbe ettiysen, geri dön, o ağaç ve otlar sana söz söylemezler, buyurdu.
Geri dönüp, ot ve ağaçların yanından geçtim. Hiç bir kelime işitmedim. Allahü teâlâya şükredip, hocamın huzûruna gelerek durumu arz ettiğimde;
-Allahü teâlâya hamd ve şükürler olsun ki, sana kendi yolunda bulunmayı nasib etti. Seni, bir kısım insanlar gibi yanlış yollara saptırmadı, buyurdu."
İbn-i Ârif hazretleri vefatından kısa bir zaman önce buyurdu ki:

"SEN OLMASAYDIN!.."
"Muhammed Resûlullah sallallahü aleyhi ve sellem, mahbûb-i Rabbil'âlemindir. Ya'ni Allahü teâlânın sevgilisidir. Her şeyin en iyisi, sevgiliye verilir. Her Peygamber, kendi zamânında, kendi mekânında, kendi kavminin hepsinden, her bakımdan üstündür. Muhammed aleyhisselâm ise, her zamânda, her memlekette, ya'ni dünyâ yaratıldığı günden, kıyâmet kopuncaya kadar, gelmiş ve gelecek, bütün varlıkların, her bakımdan en üstünüdür. Hiç kimse, hiçbir bakımdan Onun üstünde değildir... Hiçbir insanın Onu medh edecek gücü yoktur. Hiçbir insanın, Onu tenkid edecek iktidârı yoktur. Allahü teâlânın, (Sen olmasaydın, gökleri yaratmazdım!) buyurdu
Muhammed aleyhissalâtü vesselâma tâm ve kusûrsuz tâbi olabilmek için, Onu tâm ve kusûrsuz sevmek lâzımdır. Bunun alâmeti de, Onun düşmanlarını düşman bilmek, Onu beğenmeyenleri sevmemektir..."