doğduğumdan Beri Yolcuyum!
"Günah musibeti ve ölüm tehlikesi, ölümden öncesi ve sonrası!" dedi. Sonra ağlamaya başladı. Ben de onunla birlikte ağladım. Sonra tekrar;
"Neden yapayalnız duruyorsun?" diye sordum;
"Ben yalnız değilim, Rabbimle berâberim" dedi. Fakir ve muhtâç olduğunu zannederek; "Bir şey ister misin?" deyince; "Evet kalbimin derdini tedavi edecek bir tabib isterim" dedi.
"Tabibin kimdir?" dedim, "Rabbimdir" dedi. "Kalbinin derdi nedir?" dedim, "Günahlar..." dedi. "Peki bunlardan kim kurtuldu?" diye sordum. "Allahü teâlânın râzı olduğu kimseler" dedi. "Yolculuğun nereye?" diye sordum, "Kabiredir" dedi. "Yolcu musun?" diye sordum, "Annemden doğduğumdan beri yolcuyum. Âhirete gidiyorum" dedi.
Sonra devam ettim ve; "Azığın nerede?" dedim.
"Azığım son derece az" cevâbını verdi.
"SENİN RIZANI İSTERİM!"
Bu sefer; "Yanında yiyeceğin nedir?" dedim, "Sübhânallah, Rabbimin vereceği rızık" dedi. "Peki yalnız hâlinle korkmuyor musunuz?" dedim. "Nasıl korkarım. Sâhibimin, Rabbimin mülkündeyim" dedi. "Yol neresidir?" diye sormaya devam ettim.
Ellerini açıp; "Yâ Rabbi! İnsanların çoğu seni unutmuş başka şeylerle meşgul! Sen her işin karşılığını vereceksin... Ey gariplerin yardımcısı, âcizlerin sığınağı! Ey azı çoğaltan, sapmışları hidâyete erdiren! Ey kendisine herkesin sığındığı Rabbim! Senin ihsânını ve rızânı isterim... Senin rızân olmadan dünyâ ve âhiret güzel olmaz" diye dua etti.
Bana döndü ve;
"Senin için benden daha hayırlı olan bir kimseye git! Beni meşgul etme" dedi. Sonra namaza durdu. Secdede uzun kaldı. Yanına gittiğimde ruhunu teslim etmişti...