“imâm Efendi” Osman Bedreddin
Osman Bedreddin hazretleri, âilesine, akrabâlarına ve sevenlerine şöyle vasiyet etti:
"Ey benim evlâd, birâder ve akrabâlarım! İslâmiyette ve doğru yolda bulunan kardeşlerim! Lütuf ve ihsânına karşı Allahü teâlâya hamd ederim. Şâyet ömrüm tamam olup, Allahü teâlânın emri üzerine âhirete göçüp, ilâhi rahmete nâil olursam, son nefesimde düşmanımız olan nefis ve şeytan tarafından şaşırtılmak istenirsem, inşâallah ben onları dinlemem. Ancak, İslâm dininde olduğumu şimdiden işitip, kıyâmet gününde Müslümanlığıma şâhitlik etmenizi istiyorum.
Allahü teâlânın birliğine inanıyorum, elhamdülillah. Allahü teâlâdan başka ilâh yoktur. Muhammed aleyhisselâm O'nun kulu ve resûlüdür. Yalnız Allahü teâlâ vardır. O'nun ortağı yoktur. Mülk O'nundur. Hamd O'na mahsustur. O, her şeye kâdirdir...
Ben âciz ve günahkâr bir kulum. "Allahü teâlânın rahmetinden ümidinizi kesmeyin. Çünkü Allahü teâlâ (Şirkten tövbe ve imân etmek sûretiyle) bütün günahları affeder." (Zümer sûresi: 53) meâlindeki âyet-i kerimesini kendime delil edinip tövbe ederek, Rabbimin rahmetine sığınıyor, Peygamber efendimizin şefâatine kavuşmayı ümid ederek gidiyorum...
"Hüsn-i hatime nasib eylesin!"
Evliyâullahın, Allahü teâlânın sevdiği kullarının ve Nakşibendiyye büyüklerinin bu günahkâr kula mânevi yardımlarını ümid ederim. Bilhassa Şeyh Abdülkâdir-i Geylâni, Muhammed Behâeddin Buhâri, pirim Mevlânâ Hâlid, Şeyh Ali Sebti, hocam Mahmûd Sâmini ve babamın mânevi yardımlarını ve Allahü teâlânın katında bu fakire şefâatçi olmalarını ihsân ve ikrâmlarından ümid ederim...
Vefât ettiğimde üzerime Kur'ân-ı kerim okuyunuz. Allahü teâlâ bu âcize ve bütün din kardeşlerime imân ve hüsn-i hatime nasib eylesin! Âmin..."