onun Hastalığı Ilaç Kabul Etmez
Timûr Hân'ın bu arzusu üzerine, Emir Külâl hazretleri ne gelmesini, ne gitmeyi kabûl edemeyeceğini ve kendilerine duâ etmekte olduğunu söyledi... Bunları Timûr Hân'a bildirmek için oğlu Emir Ömer'i vazifelendirdi ve şöyle dedi: "Ey oğlum! Emir Timûr'a söyle! Eğer Allahü teâlânın râzı olduğu yolda yürümek istiyorsa, takvâdan ve adâletten aslâ ayrılmasın. Bunları kendisine şiâr edinsin ki, kıyâmet günü kurtulabilsin! Yine söyle ki, biz ve talebelerimiz, her zaman ona duâ etmekteyiz. Eğer dünyâya meylederse, bu durumların fâidesine kavuşamaz..."
Emir Külâl hazretlerinin oğlu Emir Ömer, Semerkand'a gidip, Timûr Hân ile görüştü. Babasının söylediği şeyleri aynen bildirdi. Birkaç gün sonra da, Buhârâ'ya dönmek üzere Timûr Han'dan müsâade istedi. Ayrılırken, Timûr Han ona; "Buhârâ ve çevresini sizin emrinize bırakayım, ne olur kabûl edin" deyince, Emir Ömer şöyle cevap verdi: "Babam sizin için şöyle buyurdu: Eğer, Allah adamı olan büyüklerin kalbinde bir yer kazanmak istiyorsa, takvâdan ve adâletten ayrılmasın. Kıyâmet günü Allahü teâlânın rahmetine kavuşmak bununla olur..."
AF DİLEMEK İSTİYORDU; ANCAK!..
Bir gün Emir Külâl hazretleri, talebeleri ile birlikte Buhârâ'da bir câmiye gidiyorlardı. Yolda, bahçesinde çalışmakta olan bir kimse ve yanındaki çocuğu, onları görmüşlerdi. Çocuk, adama; "Bunlar kimdir?" diye sorunca, adam, Emir Külâl'e ve talebelerine dil uzatıp, haklarında uygunsuz sözler söyledi. Adam bu sözleri söyleyince, Emir Külâl buyurdu ki: "Abdülhâlık Goncdüvâni hazretleri buyurdu ki: "Kim evliyâya hakâret gözüyle bakarsa, iflah olmaz." Emir Külâl, sonra üzerinde durmayıp, câmiye gitti. Onlar gider gitmez, dil uzatan adam uyuz hastalığına tutuldu, rahatsızlandı. Tutulduğu hastalığa tahammül edemeyip, Emir Külâl'in yanına götürülmesini istedi. Gidip yalvarmak, af dileyip hastalıktan kurtulmak istiyordu. Durum arz edilince; "Onun hastalığı ilâç kabûl etmez, çünkü o, oku yedi" buyurdu. Bunun üzerine adam, ayrılıp gitti. Daha evine varmadan, yolda düşüp öldü.