Abdülazîz Bin Yahyâ
Dâre Kutni onun hakkında dedi ki: "İmâm-ı Şâfii'nin faziletlerine dâir, Ebû Ali İsfehâni'nin yazdığı kitapta okudum. Bu eserde, İmâm-ı Şâfii'den ilim alan talebeleri anlatılmakta ve şöyle denilmektedir: Ona tâbi olan, ondan ilim alıp, faziletini itirâf edenlerden birisi de Abdülaziz bin Yahyâ'dır. O, İmâm-ı Şâfii hazretleri ile uzun müddet beraber kaldı. Beraber Yemen'e gittiler. Abdülaziz bin Yahyâ da, kendi kitaplarında, husus ve beyân mevzularını anlatırken İmâm-ı Şâfii'den bahsetmiştir. Bütün bu bilgiler, İmâm-ı Şâfii'nin Risâle adlı eserinde mevcuttur..."
Abdülaziz bin Yahyâ, Ehl-i sünnet i'tikâdını müdâfaa için, Ehl-i bid'atten olanlarla münazaralar yapmıştır. İçerisinde, münâsip olmayan birçok mevzunun bulunduğu "Hayda" kitabı ona nisbet edilmişse de, büyük âlim Zehebi bunu kabul etmemektedir.
Hatib-i Bağdâdi: "Abdülaziz bin Yahyâ, ilim ve fazilet sâhiblerindendir. Çok eserleri vardır. İmâm-ı Şâfii'nin yanında yetişen âlimlerden olup, devamlı onunla beraber olmakla tanınmıştır" demektedir.
"Dünyada rahat yoktur!"
Büyük âlim Ebû Ayna anlattı: "Abdülaziz el-Kınâni, fiziki yönden pek gösterişli değil idi. Bir gün halife Me'mûn'un huzuruna girdi. Halife'nin yanında Ebû İshâk el-Mu'tasım vardı. Bu mübarek zat girince güldü. Bunun üzerine Abdülaziz el-Kınâni:
"Ey mü'minlerin emiri! Bu bana niçin gülüyor? Allahü teâlâ, Yûsuf aleyhisselamı güzelliğinden, yakışıklılığından dolayı peygamber olarak seçmedi ki" dedi. Me'mûn güldü ve cevâbını çok beğendi.
Abdülaziz bin Yahyâ hazretlerinin son sözleri şunlar oldu:
"Ölüm, 'Fena'dan 'Beka'ya, mü'min için rahatsızlık evinden rahat evine gidiştir. Dünyada rahat yoktur. O daima kendisine yâr olana ihanet etmiştir. Vefasızlığını kahkaha ile örter. Vefa yurdu olan ahireti ise hiç hatıra getirmez bir sihirbazdır..."