Abdullah Bin Cahş (radiyallahü Anh)
Hicretin üçüncü senesinde yapılan Uhud harbinde büyük kahramanlıklar gösterdi. Hazreti Abdullah bin Cahş yiğitliğin sembolüydü. Sa'd bin Ebi Vakkas hazretleri, Uhud harbinde Hazreti Abdullah bin Cahş ile arasında geçen konuşmayı şöyle anlattı. "Uhud'da savaşın çok şiddetli devam ettiği bir andı. Birdenbire yanıma sokuldu, elimden tuttu ve beni bir kayanın dibine çekti. Bana şunları söyledi: "Şimdi burada sen duâ et, ben "âmin" diyeyim. Ben de duâ edeyim, sen de "âmin" de! Ben de "Peki" dedim. Ben şöyle duâ ettim: "Allahım, bana çok kuvvetli ve çetin kâfirleri gönder. Onlarla kıyasıya vuruşayım. Hepsini öldüreyim. Gâzi olarak, geri döneyim." Benim yaptığım bu duaya bütün kalbiyle "âmin" dedi. Sonra kendisi duâ etmeye başladı: "Allahım, bana zorlu kâfirler gönder kıyasıya onlarla vuruşayım. Cihadın hakkını vereyim. Hepsini öldüreyim. En sonunda bir tanesi de beni şehid etsin. Sonra benim dudaklarımı burnumu, kulaklarımı kessin. Ben kanlar içinde senin huzuruna geleyim. Sen bana "Abdullah, dudaklarını, burnunu, kulaklarını ne yaptın?" diye sorduğunda, Allahım, ben onlarla çok kusur işledim, yerinde kullanamadım. Senin huzuruna getirmeye utandım. Sevgili Peygamberimin de bulunduğu bir savaşta, toza toprağa bulandım da öyle geldim" diyeyim", dedi. Gönlüm böyle bir duaya "Amin" demek arzu etmiyordu. Fakat o istediği ve önceden söz verdiğim için mecburen "Amin" dedim. Daha sonra, kılıçlarımızı çektik, savaşa devam ettik, ikimiz de önümüze geleni öldürüyorduk O son derece bahadırâne harbediyor, düşman saflarını tarumar ediyordu. Düşmana hamle üstüne hamle ediyor, şehid olmak için derin bir iştiyakla hücumlarını tazeliyordu. "Allah Allah!" diye çarpışırken kılıcı kırıldı. O anda Sevgili Peygamberimiz O'na bir hurma dalı uzatarak, savaşa devam etmesini buyurdu. Bu dal bir mu'cize olarak kılıç oldu ve önüne geleni kesmeye başladı. Bir çok düşmanı öldürdü. Savaşın sonuna doğru Ebül-Hakem isminde bir müşrikin attığı oklarla arzu ettiği şehâdete kavuştu. Şehid olunca kâfirler bu mübârek şehidin cesedine hücum ederek burnunu, dudaklarını ve kulaklarını kestiler. Her tarafı kana beyandı. Muharebe bittikden sonra Hazreti Abdullah bin Cahş'ı ve dayısı "Seyyid-üş-şühedâ" ya'ni "Şehidleriri efendisi" Hazreti Hamza'yı aynı kabre defn ettik."
