Muhammed aleyhisselâmın güzel ahlâkı, hikmet dolu sözleri, onun peygamber olduğunu ispat eder. Meselâ, ne dünya işleri için, ne de âhıret işlerinde hiçbir zaman yalan söylememiştir. Peygamberliğinden önce ve sonra çirkin bir şey yaptığı hiç görülmedi. Ümmi olduğu hâlde pek fasih, yâni açık ve tatlı konuşurdu. Allahü teâlânın, dinini bildirmek için, meşakkatlere katlandı. Hattâ öyle oldu ki, (Hiçbir Peygamber, benim çektiğim işkenceleri çekmemiştir) buyurdu.

Ömrünün her zamanında, herkesin gönlünü alırdı. Kendini kimseden üstün görmezdi. Ümmetinin hepsine baba gibi çok şefkâtli idi. Aşırı merhametinden dolayı, kendine (Fâtır) sûresinin, (Onların yanlış hareketlerinden dolayı üzülme!) meâlinde olan sekizinci âyet-i kerimesi ve (Kehf) sûresinin, (Onların yanlış işlerine üzülüp kendini helâk mı edeceksin?) meâlinde olan altıncı âyet-i kerimesi geldi...

Cömertliği hadden aşmış idi. Bunun için, (İsrâ) sûresinin, (Malının hepsini verecek kadar eli açık olma!) meâlinde olan yirmidokuzuncu âyet-i kerimesi geldi. Dünyanın geçici ve aldatıcı güzelliklerine hiç bakmazdı. Peygamberliğini bildirmeye başladığı zamanlarda, Kureyş'in ileri gelenleri, yanına gelip, (Sana istediğin kadar mal verelim. İstediğin kızı verelim. İstediğin yere başkan yapalım. Bu işten vazgeç!) dediler. Yüzlerine bile bakmadı. Fakirlere ve kimsesizlere karşı merhametli, mütevâzı, mal ve mülk sahiplerine karşı ise, ağır başlı ve ciddi idi. Uhud, Hendek ve Huneyn gazvesi gibi en ümitsiz muhârebelerde bile hiç geri dönmedi. Bu da, mübârek kalbinin kuvvetini ve cesaretinin derecesini göstermektedir. Allahü teâlânın koruyacağına, meselâ,(Mâide) sûresinin yetmişinci âyetindeki (Allahü teâlâ, seni insanların zararlarından korur!) meâl-i şerifi ile vaade tam inanmış olmasaydı, böyle kahramanlık göstermesi imkânsız olurdu. Bu üstünlüklerin hepsinin Muhammed aleyhisselâmda toplanması, Onun, Allah'ın peygamberi olduğunu gösteren vesikaların kuvvetlilerindendir.