Peygamber efendimizin (sallallahü aleyhi ve sellem) Medine'ye hicret ettiğinde ilk hutbeleri şöyledir:

"Ey insanlar! Kendinize âhiret azığı hazırlayınız ve kendinizden önce oraya azığınızı gönderiniz. Allahü teâlâya yeminle söylüyorum ki, öleceksiniz, ayrılacaksınız ve sürünüzü çobansız bırakacaksınız. Sonra âlemlerin Rabbi olan Allahü teâlâ, arada perde ve tercüman olmaksızın sizlerden her birinize 'Sana, benim Resûlüm gelip emirlerimi tebliğ etmedi mi? Sana mal verdim. Çok ihsânlarda bulundum. Sen bunlardan ne hazırladın. Âhiret payı olarak ne hazırladın?' buyuracak. Fakat o kimse, sağına soluna bakınacak, ama hiçbir şey göremeyecek. Çaresiz, başını önüne eğecek, orada da Cehennemden başka bir şey göremeyecek. O hâlde, bir hurmanın yarısı ile de olsa, kendisini Cehennemden korumak için bir hayır işlemeye gücü yeten, hemen o hayrı işlesin. Hayrı işlemek için bunu da bulamayan kimse, güzel söz ile kendisini Cehennemden korumaya çalışsın. Çünkü bir iyiliğe karşılık olarak, o iyiliğin on mislinden, yedi yüz misline kadar sevap verilir. Allahü teâlânın selâmı, rahmet ve bereketi üzerinize olsun."

İkinci hutbelerinde de şöyle buyurdular: "Hamd, Allahü teâlâya mahsustur. O'na hamd ederim ve O'ndan yardım dilerim. Nefslerimizin şerlerinden ve amellerimizin kötülüklerinden, Allahü teâlâya sığınırız. Allahü teâlâ kimi hidâyete erdirirse, hiç kimse onu doğru yoldan saptıramaz. Allahü teâlânın dalâlette bıraktığını da, hiç kimse hidâyete erdiremez. Şehâdet ederim ki, Allahü teâlâdan başka hiçbir ilâh yoktur. Yalnız O vardır. O birdir. Ortağı yoktur. Sözlerin en güzeli, Allahü teâlânın kitabıdır. Allahü teâlânın, kelâmı ile kalbini süslediği, küfürden sonra hidâyete erdirdiği ve Allahü teâlânın kelâmını, kulların sözlerinden üstün tutan kimse kurtulmuştur. Muhakkak ki Allahü teâlânın kelâmı, sözlerin en güzeli ve en beliğidir. Allahü teâlânın sevdiklerini seviniz. Allahü teâlâyı bütün kalbinizle seviniz. Allahü teâlânın kelâmından ve zikrinden usanmayınız. Allahü teâlânın selâmı üzerinize olsun."