Ahmed Bin Hanbel
İslamiyette, Ehl-i sünnet i'tikadı üzere olan, amelde dört hak mezhepten biri de, Hanbeli mezhebidir. Ahmed bin Hanbel hazretleri bu mezhebin imamıdır. O, ictihadlarıyla Müslümanların Allahü teâlânın rızasına kavuşmaları için, amellerinde uyacakları bir yol göstermiştir. Onun gösterdiği bu yola "Hanbeli Mezhebi" ve Ehl-i sünnet i'tikadında olan Müslümanlardan, amellerini bu mezhebin hükümlerine uyarak yapanlara "Hanbeli" denir...
Her fâni gibi onun da vefât ânı gelmişti... O anda eliyle işâret edip; "Hayır olmaz!" dedi. Oğlu;
-Babacığım bu ne hâldir? diye sorunca;
-Şu an tehlike zamânıdır, duâ ediniz. Şeytan felâket toprağını başıma saçmak istiyor. "Ey Ahmed! Benim elimde can ver" diyor. Ben de; "Hayır olmaz! Hayır olmaz!" diyorum. Bir nefes kalıncaya kadar tehlike vardır. Şeytanın aldatmasından emin olmak yoktur, buyurdu.
"Nereye gidiyorsun?"
855 (H.241) senesi cumâ günü vefât etti. Vefât haberi, bütün Bağdat halkını ağlattı. Cenâze namazını kılmak üzere çevreden gelenlerle birlikte, binlerce insan toplanmıştı. Bağdatlılar evlerinin kapısını açıp; "Cenâze namazı için abdest almak isteyen gelsin" diye bağırdılar. Cenâze namazı kılınınca, kuşlar üzerinde uçuşup, kendilerini tabuta vurdular. O gün yüz bine yakın kişi toplanmıştı. Yahûdi ve Hristiyanlardan pekçok kimse, bu hâdiseyi görerek Müslüman oldu...
Vefâtından sonra Muhammed ibni Huşeyme hazret-i İmâm'ı rüyâsında gördü.
-Nereye gidiyorsun? dedi. "Cennet'e" dedi.
-Allahü teâlâ sana ne muâmele etti? diye sorunca, cevâbında; "Allahü teâlâ beni mağfiret etti. Başıma taç giydirdi ve; 'Ey Ahmed! Kur'ân-ı kerime mahlûk demediğin için, bu nimetleri sana verdim' buyurdu" dedi.