Ahmed Devrâkî

Sehl ibni Sa'd'dan "radıyallahü anh" rivâyet olunmuştur. Resûlullah efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) Hayber günü buyurdular ki: "Yarın bu sancağı bir şahsa veririm. Allahü teâlâ onun üzerinde fetih müyesser eyler. O şahıs Allahü teâlâ hazretlerini ve Resûlünü sever. Allahü teâlâ hazretleri ve Resûlü de onu severler." O günün sabahında herkes, sancağın kendisine verilmesini ümid ederlerdi. Resûlullah efendimiz "Ali bin Ebi Tâlib nerededir" buyurdular. "Yâ Resûlallah, Hazret-i Ali'nin (radıyallahü anh) gözleri ağrıyor" dediler. Buyurdular ki: (Buraya getirsinler.) Hazret-i Ali'yi huzura getirdiler. Resûlullah efendimiz mübarek tükürüğünü hazret-i Ali'nin gözlerine sürdü. Ağrıdan kurtuldu. Sanki hiç ağrı görmemiş gibi idi. Sancağı hazret-i Ali'ye verdi. Hazret-i Ali dedi ki:
"Yâ Resûlallah! Kafirler ile bizim gibi oluncaya kadar muharebe edeceğim." Resûlullah efendimiz buyurdular ki: (Rıfk ve sükûn üzere hareket eyle. Hatta onların topraklarına gir. Sonra onları İslama davet et. Allahü teâlânın İslam dininde onlar hakkında bildirdiklerini haber ver. Allahü teâlânın senin sebebin ile bir şahsa hidayet vermesi, muhakkak kırmızı develerin olup, sadaka vermenden hayırlıdır."
Ebû Hüreyre (radıyallahü anh) rivayet etti. Bir gün Resûlullah Efendimizin huzuruna bir bedevi geldi. "Yâ Resûlallah! Kıyamet günü mahlukatı kim hesaba çekecek?" diye sual etti. Resûlullah efendimiz "Allahü teâlâ" diye buyurunca, "Kâbe'nin Rabbi aşkına biz kurtulduk!" diye sevindi. Peygamber efendimiz "Ey Arabi bu nasıl olur?" diye sordu. O kimse de; "Çünkü her şeye gücü yeten Allahü teâlâ, kerim olduğu için affeder" dedi.
Ebû Ümâme'nin (radıyallahü anh) bildirdiği hadis-i şerifte Resûlullah efendimiz "Yabancı bir kızı görüp de, Allahü teâlânın azabından korkarak başını ondan çeviren kimseye, Allahü teâlâ ibadetlerin tadını duyurur" buyurdular.