Ahmed Şemseddîn Efendi

Birisi bir köle satın aldı. Bu sırada köle, kendisini satın alan efendisine dedi ki: "Senden üç şey istiyorum: 1- Vakti girince benim namaz kılmama mâni olmayacaksın. 2- Beni gündüz çalıştıracaksın, fakat gece asla meşgûl etmeyeceksin. 3- Bana bir oda yaptıracaksın. Oraya benden başkası girmeyecek."

Satın alan şahıs, kölenin bu isteklerini kabûl etti. Köleye bir oda gösterdi. Beğenip, beğenmediğini sordu. Köle de beğendiğini söyledi. Efendisi ona; "Bu harab odayı niçin tercih ettin" diye sorunca, köle; "Efendim! Allahü teâlânın ismi şerifleri anılıp, O'na ibâdet ve tâat yapıldığı harab yerler, güllük gülistanlık olur" dedi. Köle gündüz işlerini bitirdikten sonra akşam olunca odasına girerdi. Efendisi bir gece onun sabaha kadar ne yaptığını öğrenmek için, köleden habersiz odanın bir köşesine gizlendi. Gece olunca köleyi takip etmeye başladı. Kölesinin secdeye varıp şunları söylediğini duydu:

"Yâ İlâhi! Gündüz efendimin hizmetinde bulunmak zorundayım. Eğer böyle bir meşgûliyetim olmasaydı, gece-gündüz sana kulluk ile meşgûl olurdum. Bu bakımdan beni af et, yâ Rabbi!" Efendisi köleyi fecr doğuncaya kadar takip etti. Fecr doğunca, tavanda asılı olan kandil kayboldu...

Ertesi gün köleyi çağıran efendisi; "Gündüzleri de Allahü teâlâya ibâdet edebilmen için ve Allahü teâlânın rızâsına kavuşabilmen için seni azâd ettim. Bundan sonra sen hürsün" dedi. Geceleyin gördüklerini köleye anlattı. Köle bunları efendisinden duyunca; "Yâ Rabbi! Ben hâlimin kimse tarafından bilinmemesini istiyordum. Başkalarının da hâlimi öğrenmemesi için canımı al, yâ Rabbi!" diye duâ edince o anda vefât etti...

***

Âbid bir zât namaza başlamış Fâtiha-i şerife okuyordu. Fâtiha-i şerifeden; "Yalnız sana ibâdet ederiz" meâlindeki âyet-i kerime gelince; "Sen yalancısın. Sen ancak mahlûka kulluk ediyorsun" diye bir ses işitti. Bunun üzerine bu hâlinden tövbe edip, ihlâsla Allahü teâlâya ibâdet etmeye başladı. Sonra tekrar namaza durdu. Aynı âyet-i kerimeye gelince tekrar bir ses; "Sen yalan söylüyorsun. Çünkü sen malına kulluk ediyorsun" diyordu O zât hemen kendisine lâzım olandan başka bütün malını fakir fukaraya dağıttı. Sonra namaza başlayıp aynı âyet-i kerimeye gelince, bir sesin şöyle dediğini duydu: "Yalnız sana ibâdet ederiz" meâlindeki âyet-i kerimeyi hâlis ve samimi olarak okursan, hakiki âbidlerden olursun."