Ali Havvâs'ın Huysuz Hanımı
Ali Havvâs Berlisi, zâlimlerin ve onların yardımcılarının yemeklerini yemezdi. Onların verdiği parayı, kendisinin ve çoluk-çocuğunun ihtiyaçları için harcamazdı. Onlardan kazandığı paraları, dul kadınlara, iş yapamayacak durumda olan yaşlılara, ve yetimlere taksim ederdi...
Bir gün, Ali Havvâs'ın yanına nûr yüzlü birisi uğramıştı. Ona doğru baktı ve şöyle buyurdu:
"Allah'ım! Bizi kötü hâle düşmekten muhâfaza buyur..." Sonra devâm ederek;
"Şüphesiz, Allahü teâlâ bir kulu hakkında hayır murâd edince, nûru onun kalbine koyar. Fakat dış görünüşü bakımından diğer insanlardan birisi gibidir. Allahü teâlâ, bir kulu hakkında hayır murâd etmezse, o şahsın kalbinde bulunanı yüzüne çıkarır. Kalbini ise karanlık kılar."
En büyük talebesi Abdülvehhab-ı Şa'rani hazretleri anlatıyor:
"Hocam Ali Havvâs'ın hanımı çok huysuz bir kadındı. Fakat mübarek zat, Allah rızası için ona sabrederdi. Kadın bazen kendisine, sudan bir bahane ile aylarca dargın dururdu... Yine bir gün yanlışlıkla hanımının testisinden su içmişti de, kadın, mübarek hocamın ağzını koyduğu yerden su içmemek için testinin o kenarını kırmıştı... Buna rağmen Ali Havvâs hazretleri hanımını incitecek bir söz söylemez, ona hep güzel davranırdı...
SON NEFESTE TÖVBE ETTİ
Bir sene hanımıyla Hicaz yoluna çıkmışlardı. Kadın ise onunla küs duruyor, konuşmuyordu. Ali Havvâs hanımıyla birlikte Mısır'dan Hicaz'a yolculuk yaptığı halde, gidip dönünceye kadar aralarında bir söz dahi geçmemişti!
Nihayet kadının ömrü tamamlandı, ölüm alâmetleri belirdi. Ölüm hastalığında, yaptıkları gözünün önüne geldi, son derece pişman olarak tövbe etti ve kocası Ali Havvâs hazretlerinden helallik istedi. O mübarek de, bütün haklarını helal etti. Böylece hanımı son nefesinde imanla vefat etti...