Allah Korkusu Olanın Dilinden Lüzumsuz Bir Kelime Çıkmaz!

Kendisine sordular: “Fakirliği mi, yoksa zenginliği mi daha çok seversiniz?” Cevâbında buyurdu ki: “Fakîr olup sabretmeyi daha çok severim. Allahü teâlâ, “Benim belama sabreden kimse, bana vâsıl olur” buyurdu.” Yine buyurdu ki: “Fâsıklarla arkadaşlık etmek öyle hastalıktır ki; devası, fâsıklarla olan beraberliği terk etmekle mümkündür.”

“Allahü teâlâyı hatırlamakta, O’nu zikretmekte ihlâs sahibi olana Allahü teâlâ yaptığı ibadetlerin tadını duymak nimetini ihsân eder. Allah yolunda yürümek, o kimseye kolay gelir. Eğer şükretmezse veya noksanlık olursa, o zaman o nimetlerin hepsi elinden gider.”

“Bir kalpte Allah korkusu yerleşirse, o kimsenin dilinden lüzumsuz bir kelime çıkmaz.”

“Bir kimse, Allahü teâlânın rızâsından başka her şeyden vazgeçip O’na yönelirse, Allahü teâlâ onu kimseye muhtaç etmez.”

“Mu’tezile denilen sapık fırkanın, doğru yoldan ayrılmasına sebep, Allahü teâlâyı akıl ile anlamaya, her şeyi akıl yoluyla izah etmeye kalkışmalarıdır.”

“Niyet her şeyin başıdır. Hayırlı işler, iyi niyetlerle, güzel maksatlarla yapılırsa çok sevap olur. Böyle kimseye, Allahü teâlâ doğruluk, sıhhat ve başka birçok nimet ihsân eder. Kimin niyetinde zayıflık bulunursa bildirilen faydalara kavuşamaz.”

“Zikir; akılların nûru, nefslerin hayâtı, kalplerin kurtuluşudur.”

“Sabır iki kısımdır; belâya sabır iyi ve güzeldir. Bundan daha güzeli, haramlara karşı sabırdır.”

“Haramlardan çekinmek, akıllıların şânı, şereflilerin tabiatındandır.”

“Allah korkusundan dolayı gözyaşı dökmek, kalbi nurlandırır. Tekrar günah işlemekten insanı korur.”

“Yaptığı günah bir işle öğünmek, o günahı yapmaktan daha kötüdür.”

“Ârifin, yüzü nûr ve tebessüm, kalbi korku ve hüzün doludur.”

“Dünyâ; güzel, aldatıcı ve geçici bir serap, çabuk yıkılan bir dayanaktır.”