Şeyh Nûr Muhammed'in tasavvuf yoluna girişinin ilk zamanlarında, İmâm-ı Rabbâni hazretleri Delhi'ye teşrif etmişlerdi. Sohbette "Avârif-ül-me'ârif" kitabından okumaya başladılar. Mevlana Tâhir Lâhori ve Şeyh Nûr Muhammed de dinleyenler arasında idiler. Ders esnasında bu ikisinin kalbine şöyle bir düşünce geldi: "Hazret-i İmâm, dinleyenlerden bazılarının hâllerine dikkat etmeden anlatıyor. Okunanları zâten biliyoruz." İmâm-ı Rabbâni hazretleri, onların düşüncelerini kerâmetiyle anladı ve böyle düşünmelerine üzülüp "Şu iki kişiyi meclisimizden çıkarın!" dedi. Bu ikisi günlerce dışarılarda dolaştılar. Nihâyet Hâce Hüsâmeddin Ahmed, İmâm-ı Rabbâni hazretlerine "Efendim! Firûzâbâd Mescidi'nin bazı hücre ve odaları pislik içerisindedir. Eğer emrederseniz, ikisi gelsin oraları temizlesinler" diye arz etti.

İmâm-ı Rabbâni hazretleri de izin verdi, bu iki genç geldiler ve temizlik işini yaptılar. Hazret-i İmâm bunlara lütuf ve şefkatle muâmele etti. Onların eski hâlleri kalmadı. Nûr Muhammed, tam bir zevk, şevk, acz ve itaatle İmâm-ı Rabbâni hazretlerinin huzûrunda bulundu. Nûr Muhammed, çok nasipli ve pek bahtiyar idi. Çünkü yaratılışında bulunan temizlik ve yükseklik sebebiyle, hazret-i İmâm'ın huzurunda husûsi hizmette bulunanlar arasına girdi. Abdest suyunu ve misvakı hazırlamak gibi hizmetlerle şereflendi.

İmâm-ı Rabbâni hazretlerinin Şeyh Nûr Muhammed'e yazdıkları bir mektup:

"Allahü teâlâya hamd olsun. O'nun seçtiği kullarına selâm olsun! Şerefli mektûbunuz geldi. Hâllerinizin hep değişmekte olduğunu yazıyorsunuz. Biliniz ki, Allahü teâlâ, âlemin içinde olmadığı gibi, âlemin dışında da değildir. Âlemden ayrı olmadığı gibi âlem ile bitişik de değildir. Allahü teâlâ vardır. Fakat, içeride, dışarıda, bitişik ve ayrı değildir. Allahü teâlâyı böyle bilmeli, böyle aramalı ve böyle bulmalıdır. Eğer, pek az da olsa, böyle bir şey anlaşılırsa, zıllere, görüntülere saplanıldığı anlaşılır. Allahü teâlâyı; hiçbir şeye benzemez, hiç anlaşılamaz olarak aramalıdır. O makama, hiç anlaşılamayacak bir şekilde kavuşmaya çalışmalıdır. Bu büyük nimete ancak büyük âlimin sohbeti ile kavuşulabilir. Söylemekle, yazmakla anlatılamaz ve anlaşılamaz. Vazifenizi yapmaya çalışınız! Buluşmamıza kadar hâllerinizi yazınız! Selâm ederim."