Din kelimesi, lügatte yol, iş ve mükâfat demektir. Millet, yazı yazmak demektir. Bir Peygamberin Allahü teâlâdan getirdiği inanılacak şeylere (Din) veya (Millet) yâhut (Usûl-i din) denir. Peygamberlerin, bu manada olan dinleri, milletleri hep birdir. Din, su kaynağı demektir. Bir Peygamberin yapılmasını emir veya yasak ettiği şeylere (Ahkâm-ı şer'ıyye) ve (Fürû'ı din) denilmiştir.

Peygamberlerin dinleri başka başkadır. Muhammed aleyhisselâmın dinine (İslâm dini) veya (İslâmiyet) denir. Her müminin, Ehl-i sünnet âlimlerinin bildirdikleri iman edilecek şeyleri öğrenmesi ve bunlara göre inanması vâcibdir. Bunlara kısaca inanan, doğru mümin olur. Fakat sebeplerini öğrenmediği için günaha girer. Yapılması ve sakınılması lâzım olan ahkâmın delillerini, sebeplerini öğrenmek emrolunmadı. Bunların sebeplerini bilmemek günah olmaz. Büyük günah işleyenin imanı gitmez. Harama helâl derse, imanı gider.

Günahlar ikiye ayrılır: (Kebâir), büyük günahlardır. En büyükleri yedidir. 1) Bir şeyi Allahü teâlâya ortak yapmak. Buna şirk denir. Şirk, küfrün çeşitlerinden en kötüsüdür. 2) Bir insanı veya kendini öldürmek. 3) Sihir, yani büyü yapmak. 4) Yetim malı yemek. 5) Fâiz alıp vermek. 6) Muhârebede düşman karşısından kaçmak. 7) Temiz kadınları kazf etmek, yani namussuz demek.

Her günahın büyük olmak ihtimali vardır. Hepsinden kaçınmak lâzımdır. Küçük günahı çok yapmak, büyük günah olur. Büyük günah, tövbe edince affolur. Tövbe etmeden ölürse, Allahü teâlâ dilerse, şefaat ile veya şefaatsiz affeder. Affolunmazsa, Cehenneme girer. Zünnâr denilen papaz kuşağını ve benzeri şeyleri kullanmak, putlara saygı göstermek, din kitaplarını aşağılamak, din âlimleri ile alay etmek, küfre sebep olan bir şey söylemek, kısacası, dinde saygı duymak lâzım olan şeyi aşağılamak ve aşağılanması lâzım olan şeye saygı göstermek küfürdür. Bunlar, İslâm dinine inanmamak, inkâr etmek alâmetidir. Küfrün işaretleridir.

Allahü teâlâ, tövbe edenleri sever. Affeder. Sonra, o günahı tekrar yaparsa, tövbesi bozulmaz. İkinci bir tövbe lâzım olur. Tövbe ettiği bir günahı hatırlayınca, günahı işlediğine sevinirse, tekrar tövbe lâzım olur.