Allahü teâlânın rızâsı için değil de başka niyetlerle amel işleyen kimsenin ameli, yorgunluk ve sıkıntı çekmekten başka bir şey değildir. Allahü teâlânın rızâsı için değil de "gösteriş" için ve "desinler" için ibâdet yapanın hâli şu kimseye benzer ki, kesesine çakıl taşlarını doldurup, çarşıya çıkar, insanlar, dışarıdan kesesini dolu görünce, kendisi için "Ne zengin adam" derler. O kimseye, insanların böyle söylemelerinden başka hiçbir fâide gelmez. Hâlbuki, o çakıl taşları ile bir şey satın almak istese, kimse bir şey vermez. Riya (gösteriş) için amel edenler, âhırette hiçbir fayda göremezler. O hâlde, işlediği amelin sevabını âhırette almak isteyen kimse, amelini, ihlâs ile, riyasız olarak yapmalı, sonra unutmalı, hatırlamamalıdır ki, amelini düşünüp gurura kapılmasın. Bunun için, "Yapılan bir iyiliği muhafaza etmek, onu yapmaktan daha zordur" denilmiştir, işlediği amellerde riyaya düşmekten çok sakınmalı, Allahü teâlânın rızâ-i şerifinden başka niyet ve maksadların kalbine gelmemesi için, Allahü teâlâya çok yalvarmalıdır...

"Peygamber efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem), "İsrâiloğulları, içlerinde garib hâllerin meydana geldiği bir kavimdir" buyurdu ve şöyle devam ettiler:

"Beni İsrâilde bir grup insan kabristana gittiler. Orada birbirlerine dediler ki:

-Şimdi namaz kılalım. Sonra Rabbimize, bize ölümden haber vermesi için şurada bulunan ölülerden birini diriltmesi için duâ edelim...

Sonra namaz kılıp duâ ettiler. Bu hâlde iken, ölülerden biri kabrinden başını kaldırdı. Yüzü simsiyah idi. Alaca bulaca bir hâli vardı. Alnında da secde izi görünüyordu. Orada bulunanlara;

-Ey buraya gelmiş olanlar! Allahü teâlâya yemin ederim ki, ben doksan yıl önce öldüm, ama ölüm acısı hâlâ üzerimden gitmedi. Aynen şimdi ölüyormuşum gibi ölüm acısı devam ediyor. Beni eski hâlime getirmesi için Allahü teâlâya duâ edin. dedi...''