Amre Bint-i Abdurrahman

Ümm-i Seleme hazretleri ezvâc-ı tâhirattan idi. Sefine'yi "radıyallahü anh" küçük yaşta iken alıp, hayatı boyunca Resûlullah "sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem" hazretlerinin hizmet-i şeriflerinde bulunması şartı ile azad etti. O da bu şart ile azad olmayı kabul etti. Resûlullah Efendimizin hizmet-i şeriflerinde bulunurdu. O Sefine rivayet eder:
Resûlullah Efendimiz her gün sabah namazının farzını eda ettikten sonra, mübarek yüzünü eshabına döndürüp, sual buyururlar:
"Sizden bir kimse bu gece bir rüya görmüş ise, haber versin." Eğer gören varsa anlatırdı. Dinleyip, tabirini beyan buyururlardı. Eğer kimse görmemiş ise Nebiyy-i muhterem Efendimiz uygun buldukları bir konuda onlar ile söyleşip kalkarlar idi... Bir gün de hiç kimse rüya görmemişdi. Resûlullah Efendimiz buyurdular ki:
(Ey eshabım! Bu gece ben acayip bir rüya gördüm. Rüyamda gökten bir terazi astılar. O terazinin iki latif ve güzel ve büyük kefeleri var. Beni terazinin bir kefesine koydular. Ebû Bekr'i diğer kefesine koydular. İkimizi tarttılar. Ben Ebû Bekr'den daha ağır geldim.
Sonra beni terazinin kefesinden çıkardılar. Ömer'i koydular. Ömer ile Ebû Bekr'i tarttılar. Ebû Bekr Ömer'den ağır geldi.
Sonra Ebû Bekr'i çıkardılar. Osman'ı o kefeye koydular. Ömer'i Osman ile tarttılar. Ömer Osman'dan ağır geldi. Ömer'i çıkardılar. Ali'yi o kefeye koydular. Osman'ı Ali ile tarttılar. Osman Ali'den ağır geldi. Osman'ı o kefeden dışarı çıkardılar.
Sonra Ali'nin vaktinden kıyamete kadar cümle ümmeti o kefeye koyup, bütün ümmeti Ali ile bir tarttılar. Ali cümleden daha ağır geldi. Sonra o teraziyi gök yüzüne çektiler.)