Bağdâdîzâde Hasan Çelebi
Daha sonra 980 (m. 1572) senesinde Nakib-ül-Eşrâf (Peygamber efendimizin soyundan gelen seyyid ve şeriflerin doğum ve ölüm kayıtlarını tutan müessesenin başı) makamına ta'yin edildi. 984 (m. 1576) senesinde, ihtiyârlık ve zayıflıktan dolayı bu vazifeden istifâ edip, tekrar emekli oldu. Bursa'da yerleşip, tâat ve ibâdetle meşgûl iken vefât etti.
Bağdâdizâde Hasan Çelebi'nin kıymetli nasihatleri vardır. Buyurdu ki:
"Bir insanda bir kalb vardır. Oraya sâdece Allahü teâlânın sevgisi doldurulmalıdır. İnsan, her nefeste bir hazineyi kaybeder. Ancak cenâb-ı Hakta, hatırladığı zamanlar bu hazine kaybolmuş olmaz. Bu şuur insanda hâkim olunca, Allahü teâlâdan utanma duygusu da beraber gelir ve gafletten uyanır. Gönül, cenâb-ı Hakka yöneldiği zaman, içinde bir pencere açılır ve o pencereden, ilâhi feyz nûru girer. Bu nûr, doğudan batıya kadar her zerreye hayat verir. Yalnız penceresiz olan evler nasibini alamaz."
"PERDELERİN EN ZARARLISI!.."
"İnsanı Allahü teâlâdan uzaklaştıran perdelerin eh zararlısı, dünyâ düşüncelerinin kalbe yerleşmesidir. Bu düşünceler, kötü arkadaşlardan ve lüzumsuz şeylerle uğraşmaktan hâsıl olur. Allahü teâlâya kavuşmak isteyenlerin, bunlardan sakınması, hayâli arttıran her şeyden ictinâb etmesi lâzımdır. Allahü teâlânın âdeti şöyledir ki; çalışmayan, sıkıntıya katlanmayan, zevklerini, şehvetlerini bırakmayanlara bu ni'meti ihsân etmez."
Nakl edilir ki, Bağdâdizâde Hasan Çelebi, vefâtından birkaç gün önce, rü'yâsında Hazret-i Hasan'ı gördü. Hasan (radıyallahü anh) ona iltifât ve muhabbet gösterip da'vet etti. Ertesi gün borçlarını ödeyip, vasiyyetini yazdırıp, herkesle helâlleşti ve birkaç gün sonra da Hakkın rahmetine kavuştu...