Bağdâtlı Velî Ebû Hamza
Ebû Hamza hazretleri, Bağdât'ta Ressâfe isimli mescidde vaaz ve nasihat ederek insanların dünyâ ve âhirette saâdete, kurtuluşa ermeleri için gayret etti. Bu vaaz ve nasihatlerinden birisinde şöyle buyurdu:
"Allahü teâlâ meâlen; 'Câhillerden yüz çevir' (A'râf sûresi: 199) buyuruyor. Nefs, câhillerin en câhilidir. O halde ondan daha fazla yüz çevirmelidir."
"Fakirliği sevmek çetin bir imtihandır. Buna sıddıklardan başkası sabredemez. Ne zaman yoksul bir halde bulunursam kendi kendime; 'Bu yoksulluk hâli sana kimden geldi' derim. Sonra düşünür hiçbir kimseye bu yoksulluk hâlinin benden daha çok yaraşmadığını görürüm. O zaman onu hoşça kabullenir, berâber olurum."
Ebû Hamza Bağdâdi hazretleri çok sevdiği talebelerinden birine buyurdu ki:
"Allahü teâlâ sana hayır yollarından birini açarsa, sen o yolda gayretle devâm et. Ama o nimeti sana ihsân edeni ve o nimete kavuşmana vesile olanları da unutma. O nimete kavuştuğun için büyüklenme. Senin yapacağın şey, buna kavuşturana şükretmendir. Eğer şükretmezsen, o nimet, elinden alınır. İhsân edeni üzmüş olursun. Eğer şükredersen, sana daha hayırlı yollar, daha güzel nimetler ihsân edilir. Nitekim Allahü teâlâ, İbrâhim sûresi 7. âyetinde meâlen; 'Eğer şükrederseniz elbette size nimetimi arttırırım ve eğer nankörlük ederseniz, haberiniz olsun, gerçekten azâbım çok şiddetlidir' buyuruyor."
KÜRSÜDEN YERE DÜŞTÜ!..
Uzun bir ömür süren Ebû Hamza Bağdâdi hazretleri, son zamanlarına doğru Medine isimli mescidde insanlara vaaz etmeye başladı. Bir cumâ günü bu mescidde vaaz ederken kendisine gâibden bir ses geldi ve;
"Ya Ebâ Hamza! Bugüne kadar konuştun. Çok güzel ve tesirli konuşuyorsun. Ama bundan sonra konuşmaman daha hayırlıdır. Bakalım güzel konuşmayı başardığın gibi güzel sükûtu da başarabilecek misin?" denildi. Bu sesi işitince, birden rengi değişti. Halsiz ve bitkin olarak kürsüden yere düştü. Ondan sonra hiç konuşmadı. Allahü teâlâya ibâdet ve zikirle meşgûl oldu. Ertesi cumâya varmadan vefât etti...