Babazâde Efendi
Babazâde, Allahü teâlânın kullarına emr-i mâruf yapar, Ýslâm dinini, Selef-i sâlihinin, sahâbe ve onlara tâbi olanların doðru yolundan kıl ucu kadar ayrılmayan din âlimlerinden öðrenmelerini nasihat ederdi. Beþ vakit namazı, hep Eyyûb Sultan Câmii'nde cemâatle kılardı. Namazda tâdil-i erkâna çok uyar ve talebelerine de sıkı sıkıya tembih ederdi. Bilhassa nâfile namazlarda tesbihleri çok uzatırdı...
Haram ve þüpheli þeylerden çok sakınan Babazâde, mubahların birçoðunu da terk ederdi. Kâfir, bid'at sâhibi ve fâsıklara yaklaþmanın, Müslümanların nûrunu azaltacaðını söylerdi.
Bu hususta talebelerine bir sohbetinde de þöyle buyurmuþtur:
"Ýyi biliniz ki Peygamber efendimiz ve arkadaþlarının zamânında olmayan bir þeyi sonra ibâdet olarak yapan bid'at sâhibi ile oturmak, konuþmak, kâfirlerle arkadaþlık etmekten kat kat daha fenâdır. Bid'at sâhiplerinin en kötüsü Peygamber efendimizin eshâbına düþmanlık edenlerdir. Bunlara deðer vermemeli, aþaðı görmelidir. Bunlara kıymet veren Ýslâmiyet'i aþaðılamıþ ona deðer vermemiþ sayılır. Çok dikkatli olunuz."
"Dostun kim ise ona kavuþursun"
Ömrü, Ýslâmiyeti yaymak ve insanlara doðru yolu göstermekle geçen Babazâde Efendi, 1582 (H.990) yılında vefât etti. Vasiyeti üzerine Eyyûb Sultan yakınlarındaki türbeye defnedildi.
Babazâde, vefatı sırasında buyurdu ki:
"Ýhsanların en hayırlısı akıl, musibetlerin en þerlisi de cehalettir. Cahilliðin en kötüsüne gelince, Hakk'ı bilmemektir. Ölüm dostu dosta kavuþturur. Dostun kim ise ona kavuþursun..."