Bedir Şehitlerinden Umeyr Bin Humam
"O vakit Rabbinizden yardım ve zafer istiyordunuz da O size; 'Gerçekten ben arka arkaya bin melâike ile (meleklerle) imdâd ediyorum' diye duânızı kabûl buyurmuştu. Cebrâil (aleyhisselâm) bana gelip dedi ki: 'Bedir Gazvesi'nde bulunanları nasıl sayarsınız?' Ben; 'Onlar ümmetimin en hayırlıları (üstünleri)' dedim. Cebrâil (aleyhisselâm): 'Meleklerden (o muhârebede) hazır bulunanlar da bizim yanımızda aynen böyle olup, meleklerin en hayırlılarıdır' dedi. Bedir Gazvesi'nde her birimiz bir müşrikin başına kılıcımızı salladığımız zaman, daha kılıç hedefine varmadan, kâfirin kellesinin bedeninden ayrılıp yere yuvarlandığını görüyorduk."
Resulullah (Sallallahü aleyhi ve sellem) müşrikler yaklaştığı zaman;
- Haydi, genişliği göklerin ve yerin genişliği kadar olan bir Cennet kazanmaya kalkın, buyurdu. Umeyr bin Humam (Radıyallahü anh);
- Ya Resulallah! Genişliği göklerin ve yerin genişliği kadar olan bir Cenneti mi? dedi.
- Evet öyle bir Cenneti, dedi. Umeyr;
"NE GÜZEL... NE GÜZEL..."
- Ne güzel... Ne güzel, dedi. Peygamber efendimiz:
- Niçin ne güzel, ne güzel diyorsun? dedi. Umeyr;
- Ya Resulallah, beni sevindiren, onu kazanacağımı umduğumdan başka bir şey değildir, dedi. Peygamber efendimiz:
- Sen onu kazananlardansın, buyurdular.
Umeyr ok torbasından birkaç hurma çıkarıp yemeye başlamıştı. Fakat hurmaları daha bitirmeden; "Ben bu hurmaları yiyinceye kadar beklersem uzun bir zaman geçmiş olur" dedi ve hemen hurmaları atıp savaşa başladı. Şehid düşünceye kadar da savaştı. Son yiyeceği, birkaç hurma oldu...