Para ile Kur'ân-ı kerim ve başka şeyler [mevlid] okutmak harâmdır. Bu parayı fakirlere sadaka verip, sevabını ölüye bağışlamalıdır. Ücret ile yalnız Kur'ân-ı kerim, din dersi öğretmek, imamlık, müezzinlik caiz görülmüştür. Hafız pazarlık etmeden, Allah rızası için hatim, cüz veya mevlid okursa, okutanın hediye ettiğini alması caiz olur. İtiraz ederse, aldığı haram olur. Okutanın da az vermesi caiz değildir. Ne kadar çok verirse sevabı o kadar çok olur. Hafız, okumak için, çok veren ile az vereni ayırt etmemelidir. Ayırt ederse, para kazanmak için hafız olmuş demektir. Bu ise haramdır. Hafızlar Kur'ân-ı kerim ve mevlid okumakla geçinmemeli. Bunları para düşünmeden, Allah rızası için okumalıdır.

Kur'ân-ı kerimi bastırıp satanlar, bunu kitapçılık ticaretine alet edenler, Kur'ân-ı kerim öğretilmesine, okunmasına sebep olmak niyeti ile olursa, caiz ve sevap olur. Aldığı satış parası helal olur. Fakat, böyle niyetin alameti vardır ki, mal oluş fiyatına yakın, az bir kârla satmalıdır. Geçimi başka kitaplardan sağlanıyorsa, Kur'ân-ı kerimi kârsız satmalıdır.

Mu'âz bin Cebel "radıyallahü teâlâ anh" hazretlerine, "falanca, Kur'ân-ı kerim yazıp satıyor" dediklerinde, "bu, Kur'ân-ı kerim satmak değildir. Kâğıt ve işçilik ücreti istemektir. Kur'ân-ı kerimi satmak demek, onu para ile, ücret ile öğretmektir" buyurdu.

Kur'ân-ı kerimi okuyarak geçim vasıtası yapmak için ezberleyen hafızlar ve tecvid ile okumayıp, teganni ile okuyan hafızlar, gerçekten hamele-i Kur'ân değildir. (Çok hafızlar vardır ki, Kur'ân-ı kerim, bunlara lanet eder) hadis-i şerifinde bildirilenlerden olurlar.

Ayni hazretleri, vefatından kısa bir zaman evvel buyurdu ki:

"Sâdık o kimsedir ki; Allahü teâlânın hükmünden razı olduktan sonra Allahü teâlânın emirlerini yerine getirip Resûlullah efendimizin sünnet-i seniyyesine uyan, başkasından bir şey istemeyip verilirse şükreden, verilmezse sabreden kimsedir."