Belâ Ister Gibi Duâ Doğru Değildir!

Bu talebelerinin başında, kendisinden sonra yerine geçen Seyyid Emir Gilâl (Külâl) hazretleri gelmektedir. Bir talebesi de, Şâh-ı Nakşibend Behâüddin-i Buhâri hazretleridir.

Behâüddin Buhâri hazretleri anlatır: Evlenmek istediğim zaman, büyük babam beni Muhammed Bâbâ Semmâsi hazretlerine gönderdi. Ona gideceğim günün gecesi, içimde gözyaşı ve duâ isteği kabardı. Muhammed Bâbâ Semmâsi'nin mescidine gidip iki rekat namaz kıldım ve Allahü teâlâya şöyle duâ ettim:

"İlâhi! Bana, belâlarına tahammül için kuvvet ve aşkın yüzünden doğacak mihnetlere, meşakkat ve sıkıntılara karşı güç, ver!" Sabahleyin hocamın huzûruna varınca; "Bir daha duâ ederken, 'İlâhi, senin rızân nerede ise, bu kulunu orada bulundur!' diye duâ et! Eğer Allah, dostuna belâ gönderirse, yine inâyeti ile o belâya sabır ve tahammülü de ihsân eder. Fakat, Allah'tan ne geleceğini bilmeden, belâ ister gibi duâ doğru değildir" buyurdu. Muhammed Bâbâ Semmâsi'nin bir gece evvelki hâlimi keşfetmekteki kerâmetini anladım ve ona tam bağlandım...

Yine Behâüddin-i Buhâri hazretleri anlatır:

Bir defâsında Hocam Muhammed Bâbâ Semmâsi ile yemek yiyorduk. Yemek bitince, bana bir ekmek uzatıp; "Al, bunu sakla!" buyurdu. Yemek yediğimiz hâlde, bana bu ekmeği vermesinin hikmetini düşünmeye başlamıştım. Bu sırada bana; "Faydasız düşüncelerden kalbi muhâfaza etmek lâzımdır!" buyurdu. Sonra yolculuğa çıktık ve bir tanıdığımın evinde misâfir olduk. Misâfir olduğumuz evin sâhibinin sıkıntılı bir hâlde olduğu görülüyordu. Hocam ona; "Niye üzülüyorsun?" buyurdu. O da; "Bir kâse sütüm var, fakat, süte banıp yemek için ekmeğim yok. Ona üzülüyorum" dedi. Hocam bana dönüp; "İşte acabâ ne için ayırıyoruz? diye düşündüğün ekmek bu iş içindi, ver sahibine yesin" buyurdu...