Kâdı Yahyâ bin Eksem hazretlerinden rivayet olundu. Vefâtından sonra rüyâda görülüp de suâl olundu ki, "Hak teâlâ sana ne muâmele eyledi?" Yahyâ bin Eksem, "Allahü teâlâ beni mânevi huzurunda durdurdu. (Ey Şeyh-i Sû [yâni fena ihtiyâr]! Sen şunu ve bunu işlemedin mi?) buyurdu. Allahü teâlânın yaptıklarımı bildiğini anladığım zaman, beni korku kapladı ve "yâ Rabbi, böyle suâl soracağını bana dünyada bildirmediler" dedim. (Sana nasıl bildirildi?) buyurdu. Ben de, "bana Mu'ammer, İmâm-ı Zühri'den, o da Urve'den, o da Âişe-i Sıddika'dan, O da Peygamber Efendimizden (sallallahü aleyhi ve sellem), O da Cibril'den (aleyhisselam), O da Zat-i teâlâdan haber verdiler. Raûf ve rahim olan Allahü teâlâ, 'Ben azimüşşan, İslâmda ağaran saç ve sakala azap etmekten hayâ ederim' buyurdu;" dedim. O zaman Allahü teâlâ (Sen ve Mu'ammer ve İmâm-ı Zühri ve Urve ve Âişe ve Muhammed aleyhisselâm ve Cibril sâdıksınız. Ben de seni mağfiret ettim) buyurdu."

Yine, Abdülaziz ibni Nübâte rüyâda görülüp, "Allahü teâlâ hazretleri sana nasıl muamele buyurdu?" diye sorulunca, "Allahü teâlâ bana buyurdu ki: (Sen şu kimse değilmisin ki, sözünü kısaltır. Ve sana bu ne güzel fesâhatli söz söyler denilsin diye konuşurdun.) Ben de, "yâ Rabbi! Yüce zatını noksan sıfatlardan tenzih ve taktis ederim ki, ben hakir kulun, dünyada zat-i rubûbiyyetini vasf ve medh ve senâ ederdim." (Öyle ise, dünyada dediğin gibi vasfeyle) buyurdu. Ben dahi, "Önce yoktan yaratan, onların yine ruhlarını kabzederek öldürür. Onlara nutuk (konuşma hassası) veren, yine nutuklarını yok eder. Yok ettiği gibi, sonra yine yoktan icâd eder. İnsan öldükten sonra, uzuvlarını birbirinden ayırdığı gibi, onları yine kıyâmet günü cem eder" dedim. Günahları affedici olan Allahü teâlâ, (Doğru söyledin. Git ben de seni mağfiret ettim) buyurdu" dedi.