Bid’at Ehlinin Dinden Çıkması Kolay Olur!

Bid’at, sonradan çıkan şey demektir. Sonradan çıkan şey, ya ibadette olur, ya âdette olur. Yiyip içmek, giyinmek gibi zamanla değişen âdetler, bir ibadeti bozmadıkça veya dinin yasak ettiği bir şeyi işletmedikçe yasak edilen bid’at olmaz. Bunlar günah olmaz. Fakat namaz, oruç gibi ibadetlere bid’at karıştırmak, Allah’ın ve Resulünün bildirdiğini eksik görmek ve onu tamamlamaya çalışmak ibadette bid’at olur. İbadetlere bid’at karıştırmak, büyük günahtır, hattâ küfre kadar götürür.

Bir hadis-i şerifte buyuruluyor ki: (Bid’at ehlinin namazı, orucu, haccı, cihadı, farz ve nafilesi kabul olmaz, yağdan kılın kolayca çıktığı gibi dinden çıkması kolay olur.)

İslam âlimleri, bid’ati, (Bid’at-i hasene) ve (Bid’at-i seyyie) diye ikiye ayırmışlar, mektep, kitap, minare, bina yapmak gibi sonradan çıkanlara (Bid’at-i hasene) demişlerdir. Bunlar dinde yeni bir şey çıkarmıyor, aslında dinde olan şeyi sistemleştirmiş oluyorlar. Ezanın yüksekte okunması dinin emridir. Bunu minarede okumak dinimize aykırı değildir. İlimleri kâğıda yazmak dine aykırı değil, aksine dinimizin emridir. Bunu sistemleştirip kitap hâline getirmek, dine aykırı değildir. Bunlar, dinimizin hükümlerini bozmamaktadır. Bir ibadetin yapılmasına yardımcı olduğu için, dinimiz izin verir. Dinin izin verdiği böyle faydalı şeylere, bid’at kelimesini hiç bulaştırmamak ve bunlara Sünnet-i hasene [iyi iş] demek gerekir, bid’at-i hasene ismini uygun değildir. Mesela (Bid’at için pislik dense, temiz pislik, kirli pislik diye ayırmamalı, madem yapılan iyi bir şey ise, ona sünnet-i hasene, iyi iş demeli, bid’at kelimesini güzel işlere bulaştırmamalıdır.

Sünnet, burada yol, iş demektir. Yolun, işin iyisi de, kötüsü de olur. Hadis-i şerifte, Sünnet-i hasene [iyi çığır] açanlar övülüyor, Sünnet-i seyyie [kötü çığır] açanlar kötüleniyor.