Bir Zekâ Hârikası İbn-i Şihab Ez-zühri
Zühri, Resûlullah efendimizin mübârek hadis-i şeriflerinin sağlam şekilde zaptedilmesi için, ilk çalışmayı başlatan büyük bir âlimdir. Hadis-i şerifleri önce o toplayıp kitap hâline getirmiştir.
Zühri hazretleri buyurdu ki:
"Tam ehil olmadan fetvâ veren kimse, Allahü teâlânın nezdinde mes'ûl olur. Böyle kimse, Cehennem'in tâ kenârındadır."
"Biz bir âlime gittiğimizde, bize göre, ondan edep ve terbiyeyi öğrenmek, onun ilminden istifâde etmekten önce gelirdi."
"Bizden önceki büyüklerimizden duydum: Sünnete sarılmak, insanın dünyâ ve âhirette kurtuluşuna vesiledir. İlmi yaşatmak din ve dünyâ işlerinin iyi olmasını temin eder. İlim giderse, din ve dünyâ da gider. Her şeyin nizam ve intizâmı bozulur."
"Bir gün Ubeydullah bin Abdullah Utbe'nin yanına gittim. Sinirli bir hâli vardı. Kızma sebebini sordum. Az önce bir yere uğradım. Selâm verdim, almadılar. Doğrusu hayret ettim dedi. Bunun üzerine ona; 'Buna hiç hayret etme. Nedense bâzı kimseler, kötü bir huy olduğu halde, kibirden sakınmıyorlar. Halbuki, topraktan yaratıldı. Yine ona dönecek' dedim."
"BEN ŞEHİD DEĞİL MİYİM?"
Zühri hazretleri şöyle nakleder:
"Bedir Gazasında Ubeyde (Ebû Amr) radıyallahü anh ile müşriklerden Utbe birbirlerine karşılıklı hamle yaptılar. Birbirlerine gâlib gelemediler. Hazreti Hamza ile Hazreti Ali rakiblerini öldürdükten sonra Ubeyde'yi yaralıyan Utbe'ye hücum ettiler. Onu öldürüp Hazreti Ubeyde'yi Resûlullah efendimizin (sallallahü aleyhi ve sellem) huzuruna getirdiler. Ubeyde'nin bacağı kesilmiş, kemiğinin iliği akıyordu. Peygamber efendimize; 'Yâ Resûlallah! Ben şehid değil miyim?' diye sordu. (Evet, şehidsin) buyurdular. Bunun üzerine Hazreti Ubeyde; 'Resûlullahı korumak için onun etrafında, oğullarımızı, hanımlarımızı ve canımızı feda ederek öldürülmedikçe kimseye teslim etmeyiz' diye Ebû Tâlib'e söz vermiştik. Sağ olsaydı sözümüzde durduğumuzu görürdü" dedi