Birakma Bizi Baba

Takip müfrezesinin başında Garcia de Tineo adlı bir İspanyol asilzadesi vardı. Uzun süren bir kaçıştan sonra Sanaldo ırmağına vardılar. Karşı tarafa geçerlerse kurtulmuş olacaklardı. Hepsi ağır yaralı ve açlıktan bitkin düşmüş kırk levendin yarısı, Oruç Reis ile birlikte nehrin karşısına geçebildiler. Bu sırada İspanyollar da yetişti ve diğer karşıya geçmek için bekleyen diğer 20 levendi kuşattılar. Bunlar Oruç Reis'e:"Bırakma bizi baba!..." diye yalvarmaya başladılar. Bu feryad, büyük Türk denizcisini can evinden vurdu. Bir an kaçıp, takviye kuvvetlerle geri gelmeyi ve intikam almayı düşündü ise de, taşıdığı babalık ruhu, onu evlatlarının yanına sürükledi. Yanındaki levendlerle birlikte tekrar karşı sahile geçtiler. Fakat o zamana kadar leventlerinin tamamına yakını şehid edilmişti. Kendisi ve kalan levendleri son bir gayretle düşmana saldırdılar. Ne çare ki, kollarında kılıç kaldıracak kuvvet bile kalmamıştı. Hepsi birer birer şehid düştüler. Oruç Reis tek koluyla birkaç düşman askerini hakladı ise de bizzat Don Garcia onu bir mızrakla göğsünden vurdu. Sonra da kılıcını kalbine saplayarak şehid etti. Mübarek başını da göğsünden ayırarak Oran'daki Cezayir Umumi Valisine gönderdi.