Allahü teâlâ, Peygamber efendimize (sallallahü aleyhi ve sellem) çok ilim vermiştir. Din ve dünyâ husûsunda ne kadar ilim varsa, hepsini O'na öğretmiştir. Dinin esaslarını ve ümmetinin ihtiyâçlarını O'na bildirmiştir, önce gelen kavimlerin hâllerini, Peygamberlerin (aleyhimüsselâm) kıssalarını, zâlimlerin hayat hikâyelerini, kısacası Âdem aleyhisselâmdan kendi zamanına kadar gelen bütün dinler ve kitaplar hakkında Peygamber efendimize bilgi vermiştir.

Ehl-i kitabın birbirleri ile olan münâzara ve münâkaşalarını, kitaplarından neleri gizlediklerini, insanlara neleri açıklamadıklarını, Arabi dilin bütün lehçelerini, fesahat ve belağatlarını, Arabların târihlerini, darb-ı mesellerini, hikmetli sözlerini, şiirlerinin manâlarını, son derece cazibeli sözleri ve bunun gibi bütün özellikleri O'na öğretmiştir.

Allahü teâlâ, Peygamberimize öyle bir kitap göndermiştir ki, onda asla tenakuza rastlanmaz. En iyi ahlâk sistemleri onun içinde vardır. Haramları ve helâl olanları anlatması; insanların mallarını, ırzlarını korumak için dünyâda cezalar koyması, âhırette ise ateşle korkutması, Kur'ân-ı kerimin mucizelerindendir. Tıp, hesap, nesep ve ferâiz gibi ilimleri anlatması ve bununla ilgili ihtisas yapmak isteyenlere en güzel nümûne olması da, Peygamber efendimize ayrı bir husûsiyet kazandırmıştır...

Peygamber efendimiz insanların sağlığıyla, yani tıp ilmiyle ilgili olarak buyurdular ki:

"Bütün hastalıkların başı fazla yemektir."

"Bedenin havuzu midedir, damarlar ona doğru uzanmıştır."

"En iyi kan aldırma zamanı, (her Arabi ayın) onyedisi, ondokuzu ve yirmibirinde yapılanıdır."

"Hind baharat otunda yedi şifâ vardır. Birisi de Zâtülcenbde görülen şifâsıdır."

"Âdemoğlu için, dolu karından daha kötü bir kap yoktur. Mutlaka yemesi gerekiyorsa, midenin üçte birini yemeğe, üçte birini suya, üçte birini de rahatça nefes, almaya ayırmalıdır."