Büyük Hadis âlimi İmam Ebul-vakt
İmam Ebul-Vakt hazretleri çok talebe yetiştirmiştir. En sevdiği talebelerinden olan Yusuf ibni Ahmed Es-Şirazi, kitabı Erbain-ul-Buldan'da mübarek hocası hakkında şunları anlatır:
"Son hastalığında hocamı ziyarete gittim. Abdül-baki ibni Abdül-Cebbar El-Herevi'ye tatlı getirmesini söyledi. Dedim ki:
-Efendim, Ebul-Cehm'in cüzünden size okumam bana tatlı yemekten daha sevimlidir.
Gülümsedi ve dedi ki:
-Girince taam, çıkar kelam!
Sonra tatlı takdim edildi ve yedik. Arkasından cüzü çıkardım. Aslını rica ettim ve getirdi. Cüzü ona okudum. Bu beni çok sevindirdi. Ondan Sahih'i ve başka rivayetleri de dinlemek nasib oldu. 6 Zilkade 553'te Salı gecesi, Bağdad'da vefat edene kadar sohbetine ve hizmetine devam ettim. Şunuziye Mezarlığına defnettik. Kendisi;
-Beni Şunuziye'de hocalarımın ayakları dibine defnediniz, diye vasiyet etmişti.
Son anları yaklaştığında hocam Ebul-Vakt'i göğsüme yaslamışım. Kendisi durmaksızın zikrediyordu. İçeri Muhammed ibn-il-Kasım El-Sufi girdi. Hocama doğru eğildi ve dedi ki:
"İkrama mazhar olanlardan..."
-Efendim, Resulullah Efendimiz buyuruyor ki: (Kimin son sözü La
ilahe illallah olursa cennete girer.)
Hocam Ebul-Vakt yüzünü kaldırdı ve şu âyet-i kerimeyi okudu:
- "Keşke kavmim Rabbimin beni bağışladığını ve ikrama mazhar olanlardan kıldığını bileydi" (Yasin 26-27)
Muhammed ibn-il-Kasım ve oradakiler hayret ettiler. Sureyi sonuna kadar okudu. Sonra 'Allah, Allah, Allah' dedi ve seccade üzerinde vefat etti...