Bir kimse tek başına yirmiyedi rekat namaz kılsa, cemaat ile kıldığı iki rekatın sevabı ondan ziyâdedir.

Bir rivayette, başlı başına bin rekât namaz kılsa, yine cemaat ile kılınan iki rekatin sevabı daha ziyadedir. Bu üstünlüklerden bazıları şunlardır:

1- Müminler bir araya gelince birbirlerine muhabbet hasıl olur. 2- Cahiller âlimlerden namazın meselelerini öğrenirler. 3- Bazısının namazı kabul olur ve bazısının olmazsa, kabul olanların hürmetine, kabul olmayanların namazı dahi kabul olur. Hadis-i şerifte, (Ey ümmetim ve Eshâbım! Sizin için iki yol koydum: Biri Kur'an-ı azim-üş-şân, diğeri sünnetimdir. Bunlardan gayri yol tutan kimse, ümmetim değildir!) buyuruldu. [Allahü teâlâ, İslâmiyetin bir kısmını Kur'an-ı kerim ile bildirdiği gibi, bir kısmını da, Peygamberinin sünneti ile bildirmiştir. Resûlullahın sünneti, Onun inandıkları, söyledikleri, yaptıkları, ahlâkı ve birinin sözü veya işi karşısında susmasıdır.]

Cemaat ile namazda imama uyanlar dört nevidir. Bunlar, Müdrik, Muktedi, Mesbûk, Lâhık diye anılırlar: 1- Müdrik, iftitah tekbirini imam ile birlikte alana denir. 2- Muktedi, iftitah tekbirine yetişemeyene denir. 3- Mesbûk, imam rekaterin birini veya ikisini kıldıktan sonra uymuş olana denir. 4- Lâhık, iftitah tekbirini imam ile beraber almış, fakat sonra, kendisine hades vaki olduğundan, abdest alıp, tekrar imama uyana denir. Bu kimse, yine evvelce olduğu gibi, kıraatsız, rükû ve sücûd tesbihlerini ederek namazını kılar. O kişi, eğer dünya kelamı söylememiş ise, imamın ardında gibidir. Lakin camiden çıktıktan sonra, pek yakın yerden abdestini almalıdır. Çok ileriye giderse, namazı fasid olur diyen vardır.

Bir kimse, mescide geldiğinde, imamı, rükûda bulsa ve rükûya yetişeyim diye acele edip, tekbiri inerken alsa, imama uymuş olmaz. İmamı rükûda bulursa imama uyup tekbiri ayakta tekmil edip, sonra rükûya gider ve imamın beli ile beraber olup, tesbih ederse, o rekate uymuş olur. Fakat rükûya inerken, imamın beli doğrulsa, o rekate yetişmiş olmaz.