Belli bir müminin veya zimminin [gayrimüslim vatandaşın] aybını, onu kötülemek için arkasından söylemek, gıybet olur. Gıybet, haramdır. Dinleyen, o kimseyi tanımıyorsa, gıybet olmaz. Gıybet olunan kimse bunu işitirse, üzülür. Bedeninde, nesebinde, ahlâkında, işinde, sözünde, dininde, dünyasında, hattâ elbisesinde, evinde, hayvânında bulunan bir kusur, arkasından söylendiği zaman, bunu işitince üzülürse, gıybet olur. Kapalı söylemek, işaret ile, hareket ile bildirmek, yazı ile bildirmek de, hep söylemek gibi gıybettir.

Bir Müslümanın günahı ve kusuru söylendiğinde, hâfızların, din adamlarının, "elhamdülillâh biz böyle değiliz" demeleri, gıybetin en kötüsü olur. Birisinden bahsedilirken, "elhamdülillâh, Allah, bizi hayâsız yapmadı" gibi, onu kötülemek, çok çirkin gıybet olur. "Falanca kimse çok iyidir, ibâdette şu kusuru olmasa, daha iyi olurdu" demek, gıybet olur. Hucurât sûresinde, onikinci âyetinde meâlen, (Birbirinizi gıybet etmeyiniz!) buyuruldu.

Gıybet, adam çekiştirmek demektir. Birisini gıybet etmek, ölmüş insanın etini yimek gibi olur buyuruldu. Hadis-i şerifte, (Kıyâmet günü, bir kimsenin sevap defteri açılır. "Yâ Rabbi! Dünyada iken, şu ibâdetleri yapmıştım. Sayfada bunlar yazılı değil" der. "Onlar, defterinden silindi, gıybet ettiklerinin defterlerine yazıldı" denir) ve (Kıyâmet günü bir kimsenin hasenât defteri açılır. Yapmamış olduğu ibâdetleri orada görür. "Bunlar seni gıybet edenlerin sevaplarıdır" denir) buyuruldu.

Ebû Hüreyre (radıyallahü anh) diyor ki: Resûlullah (sallallahü aleyhi ve sellem) ile oturuyorduk. İçimizden birisi kalkıp gitti. "Yâ Resûlallah! Rahatsız olup gitti" denildi. (Arkadaşınızı gıybet ettiniz, etini yediniz) buyurdu.

Âişe (radıyallahü anha) diyor ki: Resûlullahın yanında, bir kadının uzun olduğunu söyledim, (Ağzında olanı çıkar!) buyurdu. Tükürdüm. Ağzımdan et parçası çıktı. Allahü teâlâ sıfatları, özellikleri, cisim şeklinde göstermeye kâdirdir.

Gıybet, din kardeşinin, bir zimminin işitince üzüleceği bir kusurunu arkasından söylemektir. Allahü teâlâ, Mûsâ aleyhisselâma vahyetti ki, (Gıybet edip tövbe eden kimse, Cennete en son girecektir. Gıybet edip, tövbe etmeyen kimse, Cehenneme en önce girecektir.)