Ebû Tâlib, Hazret-i Ali'nin (radıyallahü anh) babasıdır. Resûlullahın (sallallahü aleyhi ve sellem) amcasıdır. Resûlullahın Peygamber olduğunu biliyordu. İnsanların kötüleyeceklerinden korkarak ve ayıplayacaklarını düşünerek iman etmedi. Ebû Tâlib ölüm döşeğinde iken, Resûlullah onun yanına gelerek, (Ey amcam! Sana şefaat edebilmekliğim için, lâ ilâhe illallah söyle!) buyurdu. Cevabında, (Ey kardeşimin oğlu, doğru söylediğini biliyorum. Lâkin ölüm korkusu ile imana geldi denilmesini istemem) dedi.

Beydâvi tefsirinde, Kasas sûresinin (Sevdiklerini hidâyete getirmek senin elinde değildir) meâlindeki, ellialtıncı âyet-i kerimesinin bu zaman indiği bildirilmiştir. Bir rivayete göre, Kureyş kâfirlerinin ileri gelenleri, Ebû Tâlib'in yanına geldiler. "Sen, bizim emirimizsin, sözlerin başımızın üzerindedir. Fakat, senden sonra, Muhammed ile aramızda düşmanlığın devam edeceğinden korkuyoruz. Ona söyle! Dinimizi kötülemesin" dediler. Ebû Tâlib, Resûlullahı yanına çağırdı. İşittiklerini söyledi. Resûlullahın, onlar ile sulh yapmayacağını anlayınca, Müslüman olacağı anlaşılacak bazı şeyler söyledi. Bunları işitince, amcasının iman etmesini istedi. (İşitenlerin bana dil uzatacaklarından korkmasaydım, iman ederdim. Seni sevindirirdim) dedi...

Hazret-i Ali, Resûlullaha gelerek, "dalâlette olan amcan öldü" deyince, (Yıka, kefen içine sar ve defnet! Men olununcaya kadar onun için duâ ederiz) buyurdu. Birkaç gün evinden çıkmayarak, onun için çok duâ etti. Eshâb-ı kirâmdan bazıları bunu işitince, onlar da, kâfir olarak ölmüş olan akrabâları için duâ etmeye başladılar. Bunun üzerine, Tevbe sûresinin, (Peygamber ve iman edenler, akrabâları olsalar da, müşrikler için istiğfâr etmemelidirler) meâlindeki yüzondördüncü âyet-i kerimesi nâzil oldu. Bir hadis-i şerifte, (Kıyâmet günü, kâfirlerden azâbı en hafif olanı, Ebû Tâlib'dir. Ayaklarında ateşten nalın olacak, bunların sıcaklığından dimâğı kaynayacaktır) buyuruldu. [Bu hadis-i şerif, Ebû Talib'in diriltilip iman etmesinden sonra, İmam-ı Kurtubi ve İmam-ı süyuti hazretlerinin bildirdiği (Amcam Ebu Talib, diriltildi ve iman etti) mealindeki hadis-i şerif ile nesh edilmiştir.]