"Dört şey vardır ki, ilmi az da olsa da insanı Allah indinde ve insanlar arasında en yüksek dereceye çıkarır. Bunlar; hilm (yumuşaklık), tevâzu, cömertlik ve güzel ahlâktır. Bunlar, imânın kemâlindendirler."

"Düşmanlarına, onlara bildirmeden iyilik yapmak, kişinin kemâlindendir. İşte bu, Allahü teâlânın ahlâkı ile ahlâklanmaktır. Çünkü Allahü teâlâ, düşmanı olarak bildirdiklerine de devamlı iyilikte bulunmaktadır."

"İslâmiyetin başlangıcı teslimiyet, imânın başlangıcı ise rızâdır. En kıymetli amel edebdir. İmânın âfeti, inkârdır. Amelin âfeti, tembelliktir. İlmin âfeti, iddia sahibi olmaktır, irfan sahibinin âfeti, kendini kabûl ettirmeye çalışmasıdır. Aklın âfeti, zulüm yollarına düşmesidir. Sevginin âfeti, şehvet yolunu tutmasıdır. Sabrın âfeti, Allahü teâlâdan başkasına şikâyette bulunmaktır. Zenginliğin âfeti, tamahtır. Azizliğin âfeti, kibirdir. Cimriliğin âfeti isrâftır. Tevazuun âfeti, Allahü teâlâdan başkasının önünde eğilmektir. Dünyânın âfeti, şiddetli istektir. Sözün âfeti, noksanlıktır. Adâletin âfeti, intikam duyguları taşımaktır."

"Din âlimlerinine dil uzatmaktan sakının. Çünkü onlar, Allahü teâlânın isim ve sıfatlarının kapıcılarıdır. Velileri inkârdan sakının. Zirâ onlar, Allahü teâlânın zâtının kapıcılarıdır."

"Âlim, müctehidlerin ve mukallidlerin sözlerini kitâb ve sünnetle karşılaştırıp her bir sözün kaynağını bilmeyince, bize göre onun ilimdeki makamı kâmil olmaz. Bilince de işte burada avvâm mertebesinden çıkar ve âlim ismine hak kazanır. Âlimler için ilk makam burasıdır. Sonra buradan derece derece yükselir, hattâ Kur'ân-ı kerimin bütün hükümlerini ve edeblerini Fâtiha sûresinden çıkarır. Sonra buradan da yükselir. Kur'ân-ı kerimin bütün hükümlerini, müctehidlerin ve kıyâmete kadar onların mezheblerindeki âlimlerin bütün sözlerini, dilediği herhangi bir harften çıkarır. Sonra bundan daha ileri ve olgun olan bir dereceye yükselir. Bize göre kâmil âlim, işte budur."