Ebu Muhammed Havvas

Hazret-i Cüneyd "kuddise sirruh" ile Hicâza gidiyorduk. Tûr-i Sinâ'ya varınca, Cüneyd dağa çıktı. Biz de onunla birlikte çıktık. Mûsâ aleyhisselâmın durduğu makâmda durdu. Üzerimizi o makâmın heybeti kapladı. Yanımızda bir kimse dahâ vardı. Cüneyd ona bir şiir oku dedi, o da şuna başladı: "Aşk kemâle erdikten sonra/Gözleri kamaştıran bir şimşek çaktı."

O anda hepimizi tevacüd kapladı, kendimizden geçtik, haykırmaya başladık. Bulunduğumuz yerin yakınında bir kilise vardı. Kilisedeki râhip bize; Ey ümmet-i Muhammed! Bana cevap veriniz, diye bağırdı. Râhibi çağırdık. Yanımıza gelip, selâm verdi. Sonra bize içinizden hanginiz üstâddır, dedi. Hazret-i Cüneyd bunların hepsi üstâddır, dedi. Râhip, muhakkak ki içinizden biriniz en büyüğünüzdür, dedi. Biz Cüneyd hazretlerini göstererek, büyüğümüz bu zâttır, dedik. Râhip, Cüneyd hazretlerine, bu yapdığınız iş (tevacüd) dininizde umûmi midir, husûsi midir, dedi. Hazret-i Cüneyd husûsidir cevâbını verdi. Ne niyyetle tevacüd yaparsınız? diye sorunca da, ümmid ve ferâhlık için yaparız, dedi. Râhib, ne niyyetle sayha (coşup, bağırma) yaparsınız, dedi. Cüneyd hazretleri, Rabbimize kulluğumuzun kabûlü için, dedi. Sonra da, nitekim Allahü teâlâ rûhlara "Ben sizin Rabbiniz değil miyim" buyurduğunda rûhlar, "Evet Rabbimizsin" demişlerdi, dedi. Râhip o ses nedir deyince, ebedi nidâdır dedi. Râhib ne niyyetle oturursunuz diye sorunca, Allahü teâlâdan havf (korkmak) niyyetiyle otururuz, dedi. Râhib doğru söylüyorsun deyip, Kelime-i şehâdeti söyledi ve Müslümân oldu... Cüneyd hazretleri râhibe, bizim doğru söylediğimizi nereden bildin, dedi. Râhip dedi ki: Ben Mesih bin Meryem'e inen İncil'de şöyle okudum: Muhammedin ümmetinin seçilmişlerinin elbiseleri hırka, yemekleri ekmek parçaları ve meskenleri bir odadır. Onlar Allahü teâlâya âşıktırlar ve ancak O'nunla ferâhlık ve râhatlık bulurlar. Devâmlı O'nu isterler...

O râhip Müslümân olduktan üç gün sonra vefât etti...