Ebû Musa El-eş'ari (radıyallahü Anh)
Hz. Osman'ın halifeliği esnasında önce Basra daha sonra da Kûfe vâliliğine tayin edildi. Hz. Ali zamanında da Kûfe valiliğine devam etti. Cemel Vakası'na katılmadı. Sıffin Muharebesi'nden sonra, sulh için Hz. Ali'nin vekili oldu...
Ebû Musa el-Eş'ari, Kur'ân-ı kerim'in bütün sürelerini ezbere bilirdi. Hz. Ebû Bekir'in hilafetinde Kur'ân-ı kerim'i toplayan heyetteydi.
Safvân bin Süleyman diyor ki: "Resûl-i ekrem efendimiz zamanında Hz. Ömer ile Hz. Ali'den ve Muâz ile Ebû Mûsel-Eş'ari'den başkaları fetvâ vermezdi."
İslâm takvimini yazılarında ilk defa O mübarek kullandı. Hayâ sahibi olup çok edebliydi. O hep; Kur'ân-ı kerim'in Meryem sûresi seksendördüncü âyetindeki "Biz onların ecel günlerini sayıyoruz" (Bu muayyen bir müddettir) meâlindeki hâl üzerinde bulunurdu. Her an son nefesini düşünürdü.
Dünyaya hiç değer vermezdi. Her halinde ve davranışında Allahü teâlâdan çok korktuğunu ifade eder, son nefesi imânla vermekten başka bir şey düşünmezdi. Bu haline akrabaları "Kendine biraz acısan" diye tavsiyede bulunduklarında son sözü; "Atlar koştuğu vakit, son noktaya yaklaşınca nasıl bütün imkânlarını kullanırsa, ben de o noktaya geldiğimde bütün imkânlarımı kullanmak mecburiyetindeyim" buyurdu.
"Azığını hazırla hanım!"
Böyle yaşayıp bu hâl üzerine vefat etti. Hanımına "Azığını hazırla, Cehennemin üzerinden geçilecek bir vasıta yoktur" buyururdu...
Hastalığı sırasında feryad eden zevcesine Rasûlullah'ın bağırıp çağırarak ağlamayı yasakladığını hatırlatmış ve şöyle vasiyet etmiştir: "Cenazemi süratle götürünüz. Peşimden kimse gelmesin, mezarımda vücudumla toprak arasına bir şey konmasın. Kabrimin üstüne bir türbe yapmayınız. Kadınlar içinde saçını-başını yolarak ağlayanları uzaklaştırınız. Bunları kendimden söylemiyorum; Resûli ekremden naklediyorum..."