Ebül-abbâs Ve Ihlaslı Bir Hanım
"Bu kimseler tasavvuf yolunu değiştirdiler, büyüklerin doğru yolunu bozdular. Kendilerine göre bâzı isimler uydurup, bunlara da yanlış mânâlar vererek tasavvufun asıl mânâsını bozdular. Meselâ: Tamah kelimesine ziyâde, edepsizliğe ihlâs, boş arzular peşinde koşmaya selâmet, kötü (kerih) işlerle meşgûl olmaya lezzet, dünyâya dalmaya vuslat ismini verdiler. Allahü teâlânın râzı olduğu yoldan ayrılıp, sapık yollara dalmak, onlara göre şenliktir. Kötü huylar, onlar için kuvvettir. Evliyânın yolu bu mudur? Halbuki bu büyüklerin yolu; edepli olmak ve dünyâya ehemmiyet vermemek üzerine kurulmuştur. Allahü teâlâ o büyüklerden râzı olsun..."
Sözleri çok tesirli idi...
Ebü'l-Abbâs Dineveri, sözü özüne, ilmi ameline uygun bir zât olup, sözleri ve hâlleri hep doğru idi. O, Allahü teâlâya muhabbetten, Allahü teâlâyı sevmekten bahsetmeye başlayınca kendinden geçer, O'nu tefekkür etmeğe başladığı zaman ise kendini bir hâl kaplardı.
Ebû Abdurrahmân Sülemi şöyle anlatır:
"Bir gün Allah sevgisinden bahsediyordu. Anlatılanlar o kadar tesirli idi ki, oradan geçmekte olan bir ihtiyar kadıncağız bu sözleri duyarak kendinden geçti. Allah diye feryâd etti. Dineveri; 'Eğer bu hâlinde sâdık isen kendini göster' buyurdu.
Kadıncağız ayağa kalktı, birkaç adım attı, dönüp Dineveri hazretlerine baktı ve orada canını sevdiğine (Allahü teâlâya) teslim etti...