Ebü'l-hasan-ı Şâzilî
"GÜZEL AHLÂKLI OLMALISIN!"Şâzili hazretleri, talebelerine buyurdu ki:
"Bizim yolumuzda olan talebe, din kardeşlerini, arkadaşlarını, son derece merhametle gözetmeli, onlara son derece hürmet etmelidir. İçlerinden birini kendisine sohbet arkadaşı seçmeli, bu arkadaş, gaflete düştüğünde, seni uyandırmalı, ibâdette tembelliğe düştüğünde seni heveslendirmeli, âciz kaldığın yerde sana yardım etmeli ve sen doğru yoldan kaydıkça seni doğru yola çekmeli. Sana nasihat vermeli, kötü harekette bulunduğunda veya bir günah işlediğinde sana uymayıp vazgeçirebilecek vasıflarda olmalıdır. Arkadaşlarına gelebilecek eziyetlere mâni olmalısın. Güzel ahlâk edinip, şefkat ve merhamet üzere bulunmalısın. Hak teâlâya, itâat ve ibâdeti, bu yola hizmeti gözetmeli ve buna sımsıkı sarılmalısın. Lüzumsuz şeylerle gözü meşgûl edip, gönlü dağıtmamalısın. Zirâ bu, insandaki şehvet kuvvetini artırır..."
Ebü'l-Hasan-ı Şâzili Hizbü'l-Bahr adlı kitabında buyurdu ki:
"Yedi defâ Fâtiha okuyup, dert ve ağrı olan uzva üflenirse, şifâ hâsıl olur. Âyet-i kerimenin ve duânın tesir etmesi için, okuyanın ve okutanın Ehl-i sünnet itikâdında olması, haram işlemekten, kul hakkından sakınması, haram ve habis şey yiyip içmemesi ve karşılık olarak ücret istememesi şarttır..."
"NİÇİN SOHBETE GELMİYORSUN?"
Ebü'l-Hasan-ı Şâzili hazretlerinin talebelerinden birisi, tasavvuf yolundaki dereceleri geçerken kendini hocası gibi görmeye başladı. Neye baksa şeyhini görüyordu. Bu sebeple hocasının sohbetlerine gelmemeye başladı. Bir gün İmâm-ı Şâzili hazretleri yolda giderken talebesiyle karşılaştı ve; "Canım sen nerede kaldın. Sohbetlere gelmiyorsun!" buyurdu. Talebe; "Efendim, sizinle sözden müstağni oldum. Yâni her an sizi karşımda görüyorum ve kendimi sizin sûretinizde görüyorum. Sohbetinize gelmeye ihtiyaç duymuyorum" dedi. Bu cevap üzerine Ebü'l-Hasan-ı Şâzili hazretleri buyurdu ki:
"Çok garib. Eğer iş senin söylediğin gibi olsaydı, hazret-i Ebû Bekr'in Resûlullah efendimizin sohbetlerine gitmemeleri gerekirdi. Eğer sohbetten müstağni olsaydı, hazret-i Ebû Bekr efendimiz müstağni olurdu."
Talebe bu sözleri işitince "Allah" diyerek can verdi.