Ebü’l-hasen Ali Bin Hüseyin

Günahların zararlarından bazısı şunlardır:

1- Günahlar sebebiyle ilimden mahrûm olur. Çünkü ilim bir nûrdur. Allahü teâlâ onu kulun kalbine koyar. Bu nûr, kulun Allahü teâlânın emirlerine uyup, yasaklarından sakınabilmesini temin eder. Günahlar ise, bu ilim nûrunu söndürür. İlim nûrunun sönmesi ise, ya kulun o ilimden bir şey anlamaması sûretiyle o ilimden mahrûmiyetine, yahut tahsil ettiği ilmin faydasını görmemeye sebep olur. Hattâ tahsil ettiği ilim, her iki dünyada da o kimse için zararlı olur... İmâm-ı Mâlik bir gencin zekâsının ve anlayışının parlaklığını çok beğendi. Bunun üzerine ona; "Allahü teâlânın kalbine attığı nûru, günah işlemek sûretiyle söndürme!" buyurdu. İmâm-ı a'zam hazretlerinin talebelerinden Veki bin Cerrah'a, bir talebesi ezberlemekte zorluk çektiğinden bahsetti. O da, günahları terk etmesini tavsiye ederek; "İlim bir nûrdur. Allahü teâlâ nûrunu âsi olana (günah işleyenlere) vermez" buyurdu.

2- Günah, insanı helâl rızıktan mahrûm eder. İnsan kazansa bile, günah işlemesi sebebiyle bereketini göremez.

3- Günah işleyen kimse, kalbinde bir yalnızlık hisseder. Bu sebeple o kimse ibâdetlerini yapsa bile onlardan lezzet alamaz. Vehib İbni Verd'e; "Günah işleyen kimse, yaptığı ibâdetin tadını duyar mı?" diye sorulunca; "Hayır ne o, ne de günaha yönelen kimse, ibâdetin tadını duymaz" buyurdu.

4- Kişi işlediği günah sebebiyle, kalbinde hissettiği bir zulmet (karanlık) bulunur. Kalbindeki bu zulmet, günahlarla beslendikçe ve kuvvetlendikçe, o kimsenin şaşkınlığı da artar. Neticede bid'atleri, dalâlet olan ve onu helake götüren işleri yapmaya başlar. Fakat o kimse bunun farkında olmaz. Kalbindeki zulmet o derece kuvvet bulur ve çoğalır ki, bu durum yüzüne akseder. Bunu basiret sahibi herkes görür.

5- Günah işleyen kimse, işlerinde zorluklarla, mânilerle karşılaşır. Bir ise başladığı zaman önüne bir mâni çıkıverir veya yapacağı işler ona zor gelir. Bir işi yaparken onda yorgunluk ve isteksizlik meydana gelir. O işi yapmaya muvaffak olamaz.