Ebü’l-hasen Atıyye El-avfî

Ebû Sa'id Hudri "radıyallahü anh" şöyle anlatmıştır: Bir gün annem beni Resûlullahdan "sallallahü aleyhi ve sellem" bazı şeyler istemem için gönderdi. Huzuruna varıp oturdum. Mübarek yüzünü bana çevirerek "Kim malik olduğu şeye kanaat ederse Allahü teâlâ onu başkasına muhtaç etmez. Kim çirkin şeylerden sakınırsa Allahü teâlâ onu iffetli eyler. Kim malik olduğu şey ile yetinirse Allahü teâlâ ona kafidir. Kim bir ukıyelik miktarında bir şeye sahip olduğu halde başkasından bir şey isterse devamlı isteyici olur" buyurdu. Ben kendi kendime "Falan devemiz bir ukıyeden daha iyidir" dedim. Hiçbir şey istemeden Resûlullahın "sallallahü aleyhi ve sellem" huzurundan kalkıp gittim...
Ebû Hüreyre "radıyallahü anh" şöyle anlatmışdır: Süheyb "radıyallahü anh" Mekke'den hicret ederken Kureyş müşriklerinin gençleri bir grup halinde onu takibe başladılar. Süheyb yanına aldığı okları göstererek, "Benim iyi ok attığımı bilirsiniz. Bana yaklaşmayınız" dedi. Müşrikler, "Bize Mekke'de sakladığın yiyeceklerin yerini söyle, seni takipten vazgeçelim" dediler. Bıraktığı yiyeceklerin yerini söyledi. Onlar da takip etmekten vazgeçtiler, dönüp gittiler. Süheyb Resûlullah Efendimizin huzûruna varınca, üç kere "Alışverişinde kazançlı çıktın" buyurdu. Sonra, meâl-i şerifi, "İnsanlar arasında, Allahın rızasını kazanmak için canını verenler vardır. Allah, kuluna karşı şefkatlidir" olan, Bekara sûresinin 207'nci âyet-i kerimesi nazil oldu.
Sa'd "radıyallahü anh" anlatır: Resûlullah Efendimiz şu duayı bize bir öğretmenin talebelerine yazı yazmasını öğrettiği gibi öğretirdi:
"Allahım, cimrilikten sana sığınırım. Korkaklıktan sana sığınırım. Kötü bir hayata düşmekten sana sığınırım. Dünya fitnesinden ve kabir azabından sana sığınırım."