Eli Kalem Tutanlar...
Ahmed Halebi hazretleri sohbetlerinde buyurdu ki:
"Bir kimsenin, evlenip kırk yaşına geldiği, saçına ak düştüğü, hacca gidip Beytullah'ı ziyâret ettiği halde, hâlâ aklını başına toplamaması, vakitlerini oyun ve günah olan şeylerle geçirmesi ne kadar çirkindir."
"Beş vakit namazını kılan, efendisine (kocasına) itâat eden, her işinde Allahü teâlânın rızâsını gözeten, insanları gıybetle çekiştirip dedi-kodu yapmaktan, koğuculuktan dilini koruyan, kanâat sâhibi olup dünyâ malına meyletmeyen ve musibetlere karşı sabreden bir kadın, hakikaten çok iyi bir kadındır."
Şeyh Mustafa El-Bekri şöyle anlatır:
Bir grup cemâat ile Ahmed Halebi hazretlerini ziyaretine gittim. Bu sırada elim kalem tutardı. Bâzı kasidelerim ve mensûr yazılarım vardı. Bana dönerek; "Allahü teâlâ bir kimseye gerek nazm gerekse nesir yazma kâbiliyeti verdiği zaman, o kimsenin bunlardan dolayı büyüklenmemesi, kalbini bunlarla meşgûl etmemesi gerekir. Böyle hâller ve düşünceler meydana gelirse, onları yakmalı ve parçalamalıdır. Çünkü Allahü teâlânın katında, daha yüksek derecede ve kıymette olanları vardır" buyurdu. Bu sözleri duyduktan sonra müsâade alıp huzurdan ayrıldım. Yazdığım kasideleri ve tertib ettiğim yazıların hepsini parça parça ettim. Bu sohbetten çok istifâde ettim. Bu sohbet bana yetti, sonra bir daha Ahmed Halebi hazretlerinin huzûruna kavuşmak nasib olmadı. Çünkü insanların arasına çıkmıyordu...
KALBE GELEN DÜŞÜNCELER...
Onun yanına devamlı gidip gelen fazilet sâhibi bir zât şöyle anlattı:
Bir gün onun huzûruna gitmiştim. O sırada; "Ey efendim! Niçin namazdan alıkoyan düşünceler insanın hâtırına geliyor? Bu hususta ne dersiniz?" diye sordum. "İnsan, namaz kılarken Allahü teâlâdan gâfil olmazsa, ne türlü olursa olsun, kalbine gelen düşünceler yok olur" buyurdu.
Vefatından kısa bir zaman önce dünyevi bir ihtiyaç için onun yanına gitmiştim. Yanına vardığımda; "Senin şöyle bir ihtiyâcın var. İki veya üç gün sonra giderilecek inşallah" buyurdu. Dediği gibi üç gün sonra ihtiyâcım giderildi.