İmâm-ı Mâlik şöyle bildirdi: Ömer bin Hattâb (radıyallahü anh), hilâfeti zamanında Şam civarındaki şehirlerden birisine, vâli olarak birini göndermek istedi. O zât tayin emrini almak için küçük çocuğu ile Hazreti Ömer'in huzûruna çıktı. Hazreti Ömer, o çocuğu kucağına alarak öptü. Bunu gören vâli olacak kişi, "Ey müminlerin emiri, çocuğu kucaklayıp öptünüz. Halbuki benim birçok evlâdım olduğu hâlde, şimdiye kadar hiçbirini öpmedim" deyince, Hazreti Ömer "Demek sen çocuğuna bile şefkat ve merhamet ile davranmayan bir kişisin. O hâlde insanlara karşı merhamet ve şefkatin de az olur" diyerek tayin emrini iptal etti ve onu geri çevirerek, "Emri altında olanlara merhameti olmayan kişiden vâli olmaz" buyurdu.

Eslem (radıyallahü anh) şöyle anlatır: Hazreti Ömer halife iken, Medine'de her zamanki âdeti şerifesi üzerine, bir gece şehri dolaşıyordu. Ben de onunla idim. Dolaşırken, şehir kenarında kurulmuş bir çadırda bir kadın ve ağlaşan çocukları gördük. Çadırın önündeki ateşin üzerinde kaynayan bir tencere vardı. Ömer (radıyallahü anh) kadına hitaben, "Ey hâtun bu çocuklar niçin ağlaşırlar" dediğinde kadın, "Açlıktan" cevâbını verdi. O zaman Hazreti Ömer "Peki bu kaynayan tencere nedir?" diye sordu. Kadın, "Onda su ve taşlar vardır: Çocukları onunla avutarak uyutmaya çalışıyorum" dediğinde, Ömer (radıyallahü anh) şiddetli bir şekilde ağlamaya başladı ve kadına, "Bize biraz izin verin geleceğiz" buyurdu. Doğruca Beyt-ül-mâl'a (hazine dâiresine) gittik. Bir çuvala un, et, yağ, hurma, elbise, para koydu ve "Ey Eslem! Çuvalı sırtıma yükle" buyurdu. Ben de, "Ey mü'minlerin emiri! Ben sizin hizmetçinizim. Ben götüreyim", deyince, Hazreti Ömer; "Hayır, yâ Eslem! Benim taşımam lâzım. Çünkü kıyâmet günü onların hesabı benden sorulacak" buyurdu ve çuvalı yüklendi. Oraya kadar da kendisi götürdü...

Oraya varınca çuvalı yere koyup, içindekileri çıkarıp, kaynayan tencereyi boşaltıp, içine yağ, un, et koydu ve karıştırdı. Zaman zaman ateşi üfleyerek yanmasını temin etti. Ateşi üflerken, mübârek sakalları arasından dumanların çıktığını gördüm. Yemek pişince, çocuklara yedirdi, içirdi. Nihâyet çocuklar doyup neşelendiler. Sonra Ömer (radıyallahü anh) "Şimdi neşelendiklerini gördüm. Gidelim yâ Eslem" buyurdu.